W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Jakub Klunder. Od jego początków do obecnej ewolucji, poprzez jego liczne aspekty i zastosowania w różnych kontekstach, zanurzymy się w szczegółową podróż, która pozwoli nam w pełni zrozumieć jego znaczenie i wpływ na społeczeństwo. Jakub Klunder to temat, który z czasem wzbudził zainteresowanie wielu osób, dlatego w tym artykule zbadamy jego najważniejsze aspekty, odkryjemy jego możliwe przyszłe implikacje i przeanalizujemy jego znaczenie w dzisiejszym świecie. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w temacie, czy dopiero zaczynasz się w niego zagłębiać, ten artykuł dostarczy Ci cennych informacji i zaprosi Cię do głębszego zagłębienia się w ekscytujący świat Jakub Klunder.
Biskup tytularny Selymbria | |
Data i miejsce urodzenia |
23 lipca 1849 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
20 września 1927 |
Biskup pomocniczy chełmiński | |
Okres sprawowania |
1907–1927 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
15 kwietnia 1876 |
Nominacja biskupia |
6 lipca 1907 |
Sakra biskupia |
15 września 1907 |
Data konsekracji |
15 września 1907 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||
Współkonsekratorzy | |||||
|
Jakub Klunder (ur. 23 lipca 1849 w Koślince, zm. 20 września 1927 w Pelplinie) – polski duchowny katolicki, biskup sufragan diecezji chełmińskiej, doktor prawa kanonicznego i działacz społeczny.
W latach 1862-1871 uczęszczał do gimnazjum chojnickiego, po zdaniu matury wstąpił do Seminarium Duchownego w Pelplinie. W 1874 wyjechał na studia do Rzymu, tam uzyskał stopień doktora obojga praw, a 15 kwietnia 1876 przyjął święcenia kapłańskie.
Po powrocie do Polski przez rok był nauczycielem w należącym do Emila Czarlińskiego majątku w Brąchnówku. W 1877 roku wyjechał do Bawarii, gdzie pracował jako kapelan. W 1884 został wikarym w Pucku, skąd przeniósł się do Nidzicy, gdzie był administratorem, a od 11 maja 1887 proboszczem. 22 października 1889 został proboszczem parafii Najświętszej Marii Panny w Toruniu.
6 lipca 1907 papież Pius X mianował Jakuba Klundra biskupem tytularnym selimbryjskim i sufraganem chełmińskim. Biskupiej sakry udzielili mu w Pelplinie biskupi: Augustyn Rosentreter, Edward Likowski z Poznania i Eduard Herrmann z Braniewa.
Władze pruskie wymieniały go wśród polskich duchownych prowadzących antypruską działalność.