W tym artykule szczegółowo zbadamy Krzesimir Dębski i wszystko, co wiąże się z tym tematem. Od swoich początków po dzisiejsze znaczenie, poprzez implikacje w różnych obszarach, Krzesimir Dębski jest tematem, który zasługuje na analizę z różnych perspektyw. W następnych kilku wierszach zagłębimy się w najważniejsze aspekty Krzesimir Dębski, odkrywając jego możliwe skutki i oferując globalną wizję tego tematu. Niezależnie od tego, czy znasz Krzesimir Dębski, czy jesteś nowy w temacie, ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnego i aktualnego spojrzenia na ten problem, zachęcając Cię do refleksji i lepszego zrozumienia Krzesimir Dębski.
Dziadek kompozytora, Leopold Dębski herbu Radwan, urodzony w Kołomyi, pochodził z drobnej szlachty. Jego rodzina doświadczyła represji po powstaniu styczniowym. Podczas I wojny światowej w szpitalu we Włodzimierzu Poleskim, gdzie miał swój przydział jako lekarz, poznał Ukrainkę Anisję Czemierkin, z pochodzenia Kozaczkę. Po I wojnie małżeństwo Dębskich zamieszkało we Lwowie, gdzie na świat przyszło dwóch synów: Jerzy i Włodzimierz Sławosz. W latach 30. XX w. przeprowadzili się do Kisielina w województwie wołyńskim. Leopold pracował jako lekarz, często leczył biednych za darmo.
Rodzice Krzesimira, Aniela Sławińska i Włodzimierz Sławosz Dębski zaręczyli się w trakcie obrony kościoła w Kisielinie przed atakiem nacjonalistów ukraińskich z UPA. Rodzina przeżyła i kilka dni ukrywała się u zaprzyjaźnionych Ukraińców. Dziadkowie Krzesimira, którzy powrócili do Kisielina, zostali porwani przez bojówkę UPA i zamordowani. W latach 80. i 90. ojciec Krzesimira Dębskiego prowadził prywatne śledztwo dotyczące okoliczności śmierci swoich rodziców, którego wyniki były zaskakujące. Krzesimir Dębski ustalił tożsamość zabójcy dziadków i osobiście go poznał. Sprawca nie został jednak pociągnięty do odpowiedzialności ze względu na śmierć.
Ojciec Krzesimira, Włodzimierz Dębski, był muzykiem pianistą. Ze wspomnień syna wynika, że był wzywany przez oficera niemieckiego do jego domu, by grać z nim na 4 ręce wyciągi z Symfonii Beethovena. Włodzimierz pomimo odniesionych obrażeń i amputacji nogi zgłosił się do 27 Wołyńskiej Dywizji AK i przeszedł cały szlak bojowy tej dywizji. Do 27 Dywizji trafiła też Aniela. Spotkali się jednak dopiero po wojnie w Zamościu. Wzięli ślub i wyjechali w okolice Wałbrzycha.
Przebieg kariery zawodowej
W czasie nauki w szkole średniej grywał w zespołach amatorskich The Hazards oraz Maszyna Rytmu. Z tym ostatnim zadebiutował w 1973 na Festiwalu Młodzieżowej Muzyki Współczesnej w Kaliszu. W 1976 na festiwalu „Jazz nad Odrą” we Wrocławiu zadebiutował jako muzyk (skrzypek) jazzowy w grupie muzycznej Warsztat zdobywając czwarte miejsce. W 1977 na festiwalu „Jazz nad Odrą” zespół zdobył trzecią nagrodę, a Dębski zdobył drugą nagrodę indywidualną. W 1979 odszedł z zespołu Warsztat, po czym nawiązał współpracę z poznańskim kabaretem Tey, zespołem jazzowym Kazimierza Jonkisza, a także orkiestrami – Zbigniewa Górnego i Orkiestrą Ósmego Dnia.
Jako lider jazzowego zespołu String Connection koncertował od 1980 w 25 krajach: niemal całej Europie, a także w USA i Kanadzie. Występował z nim także na festiwalach jazzowych: Baden-Baden, Paryżu, Hadze, Helsinkach, Berlinie, Montrealu, Reno, Norymberdze, Bilbao, Budapeszcie i Jazz Jamboree w Warszawie. Równocześnie działał też jako solista. Wraz ze swoim zespołem String Connection został laureatem pierwszej nagrody Światowego Konkursu Jazzowego w Hoeilaart w Belgii (1983) oraz Nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego (1985). W latach 80. wielokrotnie zdobywał tytuł „Najlepszego Skrzypka, Kompozytora, Aranżera Roku” w ankietach magazynu „Jazz Forum”. W roku 1985 znalazł się na liście dziesięciu najlepszych skrzypków jazzowych amerykańskiego pisma Down Beat. Zdobył również wiele nagród w konkursach radiowych i płytowych. Uczestniczył w festiwalach w Reno (USA), Paryżu, Norymberdze, Helsinkach, Hadze, Montrealu, Kongsbergu, Baden-Baden. Nagrał kilkanaście płyt ze swoimi kompozycjami dla wielu wytwórni płytowych. Ponadto współpracował z wieloma muzykami światowej sławy, m.in. z Tonym Lakatosem i Charlesem Tolliverem. Prowadził też zespół Di Rock Cimbalisten.
Od 1988 pracuje jako kompozytor i aranżer. Jego twórczość jest połączeniem wpływów, tendencji i postaw występujących w szeroko pojętej muzyce współczesnej. W ostatnich latach skomponował ponad 50 utworów symfonicznych i kameralnych m.in. operę, cztery oratoria, utwory religijne, 11 koncertów instrumentalnych. Jest laureatem wielu konkursów kompozytorskich, m.in. konkursu z okazji 25-lecia Festiwalu „Poznańska Wiosna Muzyczna”, nagrody Kanadyjskiej Akademii Filmowej „Genie Award ’88”, nagrody premiera za Twórczość dla Dzieci. Nagrywał też dla radia: Warszawa, Opole, Szczecin, Malmö, San Francisco, Oslo, Baden-Baden. Współpracował z autorem tekstów piosenek Jackiem Cyganem.
Był wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Muzyki Współczesnej. Wykładał na letnich kursach muzycznych, m.in.: w Ankarze, Darmstadt, San Diego. Tworzy również muzykę filmową, teatralną i eksperymentalną. Skomponował przeszło 40 utworów symfonicznych i kameralnych, muzykę do ponad 50 filmów fabularnych i telewizyjnych, do 35 sztuk teatralnych oraz utwory dla dzieci. Jest autorem ponad 100 piosenek. Podjął również działalność dyrygencką, przygotowując nagrania m.in. dla Sony Classical Records. Prowadził koncerty z udziałem międzynarodowych artystów, takich jak: José Carreras, Ewa Małas-Godlewska, Nigel Kennedy, Adam Makowicz, Canadian Brass, Vadim Riepin, Jean-Luc Ponty, Mark O’Connor, John Blake, Alberto Iglesias czy José Cura. W USA film Andrzeja Maleszki – Maszyna zmian z muzyką Dębskiego otrzymał nominację do Emmy Award ’98.
W 2000 otrzymał nagrodę Fryderyk dla kompozytora roku oraz nagrodę Międzynarodowej Akademii Filmowej – Philip Award za muzykę do filmu Ogniem i mieczem. W 2001 otrzymał nagrodę za muzykę do W pustyni i w puszczy na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Pyros w Grecji. W 2010 został uhonorowany Orderem Ecce Homo – polskim odznaczeniem kościelnym nadanym przez Kapitułę Orderu Ecce Homo za opisywanie życia muzyką, muzyczny retusz na obrazie kraju i świata, piękne kształtowanie codziennej rzeczywistości przez dobroć, ład i harmonię. 14 października 2015 roku odebrał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. W 2017 otrzymał „medal Pro Patria” za „szczególnie zasługi dla tradycji niepodległościowej”.
1986 – został uznany za jednego z dziesięciu najlepszych skrzypków jazzowych świata w ankiecie krytyków amerykańskiego pisma „Down Beat”
1986 – I nagroda konkursu Poznańskiej Wiosny Muzycznej
1986 – I nagroda konkursu kompozytorskiego za muzykę do Wielkoludów na Festiwalu Sztuk dla Dzieci w Wałbrzychu (spektakl teatralny)
1987 – tytuł aranżera roku w ankiecie czytelników „Jazz Forum”
1988 – II nagroda na KFPP w Opolu za utwór Będzie tak, jak jest
1988 – wyróżnienie na KFPP w Opolu za piosenkę Zakazany owoc
1988 – Genie Award Kanadyjskiej Akademii Filmowej
1989 – nagroda prezesa Rady Ministrów za twórczość kompozytorską dla filmu, teatrów i widowisk TV
1990 – tytuł muzyka lat 80. w ankiecie czytelników „Jazz Forum”
1991 – II nagroda w koncercie Premier na KFPP w Opolu za piosenkę Muszelko, ratuj mnie
1992 – nagroda za muzykę do filmu Ofelia na wakacjach na XII Festiwalu Polskich Filmów dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu
1993 – I nagroda za muzykę do spektaklu Książę niezłomny w reżyserii Lecha Chojnackiego w wykonaniu Państwowego Teatru Animacji z Poznania na XVI OFTL w Opolu
1994 – Grand Prix na KFPP w Opolu za utwór Mrok
1997 – Poznańskie Koziołki za muzykę do serialu Tajemnica Sagali w konkursie krajowym na Festiwalu Filmów dla Dzieci
2000 – Fryderyk'99 w kategorii „kompozytor roku” – nagroda za muzykę do filmu Ogniem i mieczem
2000 – Philip Award za muzykę do filmu Ogniem i mieczem (TP SA Music and Film Festival, Warszawa)
2001 – Srebrne Koziołki za muzykę do filmu W pustyni i w puszczy na XIX Międzynarodowym Festiwalu Filmów Dla Dzieci „Ale kino!” w Poznaniu
2001 – nagroda za muzykę do filmu W pustyni i w puszczy na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Pyros (Grecja)
2004 – Złota Kaczka (nagroda w plebiscycie czytelników miesięcznika „Film”) za muzykę do filmu i serialu Stara baśń
Zespołowe
1976 – IV nagroda na grupy Warsztat na Studenckim Festiwalu Jazzowym Jazz nad Odrą we Wrocławiu
1977 – III nagroda na grupy Warsztat na festiwalu Jazz nad Odrą
1978 – wyróżnienie dla Orkiestry Ósmego Dnia na festiwalu Jazz nad Odrą
1983 – I nagroda Ogólnoświatowego Konkursu Jazzowego w Hoeillart w Belgii dla zespołu String Connection
Wybrane kompozycje
Muzyka orkiestrowa
Musica per archi (1985) – na orkiestrę smyczkową
Passacaglia – improvisazioni (1990) – na orkiestrę symfoniczną
Synchromie – Dance Fantasy (1990) – na orkiestrę symfoniczną
Three Forms (1990) – na orkiestrę symfoniczną
Moment Musical (1992) – na orkiestrę symfoniczną
Toccata (1993) – na orkiestrę symfoniczną
Sinfonietta (1993) – na orkiestrę symfoniczną
Preludium – Interludium – Postludium (1995) – na orkiestrę smyczkową
Zyklus (1996) – na orkiestrę symfoniczną
Tempi concertati (1996) – na orkiestrę smyczkową
Musica Dominicana (2001) – na orkiestrę dętą
Autuminty (2007) – na orkiestrę symfoniczną
Kompozycje na instrumenty solowe i orkiestrę
Fantazja (1978) – na organy i orkiestrę symfoniczną
Impromptu (1990) – na skrzypce, wiolonczelę, fortepian i orkiestrę symfoniczną
Solo, duo, trio e orchestra (1990) – na skrzypce, wiolonczelę, fortepian i orkiestrę symfoniczną
Koncert skrzypcowy nr 1 (1990)
Koncert fortepianowy (1991)
Koncert waltorniowy (1995)
Concerto per flauto dolce nr 1 (1997) – na flet i orkiestrę smyczkową
Koncert klarnetowy (1998) – na klarnet i orkiestrę smyczkową
Koncert fletowy nr 2 (1998)
Koncert skrzypcowy nr 2 (1998)
Koncert podwójny (1999) – na skrzypce, altówkę i orkiestrę symfoniczną
Notturno (2000) – na skrzypce, altówkę i orkiestrę symfoniczną
Landscape (2000) – klarnet i orkiestrę symfoniczną
Quasi una fantasia (2000) – na skrzypce i orkiestrę smyczkową
W góry idziemy po życie (2001) – na róg alpejski i orkiestrę
Sounds from Serengeti (2002) – na skrzypce, obój i orkiestrę smyczkową
Koncert wiolonczelowy (2004)
Solemn Concerto (2005) – na trąbkę, organy i orkiestrę smyczkową
Q + O (2005) – na kwartet i orkiestrę symfoniczną
Kompozycje wokalno-instrumentalne
Oratorium Pie Jesu Domine (1988) – na sopran, tenor, chór i orkiestrę symfoniczną
Missa puerorum (1988) – na chór chłopięcy, obój, klarnet, fagot, organy, perkusję i orkiestrę smyczkową
Missa brevis (1988) – na chór chłopięcy, obój, klarnet, fagot i organy
Psalmodia Paratum cor meum Deus (1989) – na chór mieszany a cappella
Laudate Dominum (1990) – na chór żeński, obój, klarnet, fagot i organy
Biografioły (1993) – na 6 głosów męskich
Kantata o Świętym Zygmuncie (1995) – na chór mieszany i orkiestrę symfoniczną
7 Pieśni (1997) – na sopran, tenor, chór żeński i orkiestrę symfoniczną
Misterium (2000) – na sopran, 2 recytatorów, chór mieszany i orkiestrę
I Symfonia Nihil homine mirabilius (2002) – na mezzosopran, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną
II Symfonia Ver redit (2003) – na sopran, improwizatora, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną
Formy (2006) – na głosy, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną
Psalm nr 1 (2007) – na chór i orkiestrę symfoniczną
Cykl Lux Aeterna (2007) – trzy pieśni na chór mieszany a cappella
Cosmopolis na chór i orkiestrę (2008)
Rhythmi Urbani na chór i orkiestrę (2010), dzieło napisane na zamówienie miasta Szczecinek z okazji 700-lecia.
Dwukrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa ma syna Tolisława i córkę Dobromiłę. Z drugą żoną, piosenkarką Anną Jurksztowicz, ma córkę Marię i syna Radzimira, który również jest kompozytorem.