Papieska elekcja 1153

W dzisiejszym świecie Papieska elekcja 1153 to temat, który zyskał ogromne znaczenie i wzbudził zainteresowanie dużej liczby osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Papieska elekcja 1153 jest tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Na przestrzeni dziejów Papieska elekcja 1153 odgrywał kluczową rolę w ewolucji ludzkości, a jego znaczenie pozostaje oczywiste we współczesnym świecie. W tym artykule dokładnie zbadamy wszystkie aspekty Papieska elekcja 1153 i zbadamy jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie.

Papieska elekcja 1153
Ilustracja
Daty i miejsce
8 – 12 lipca 1153
Główne postacie
Dziekan

Corrado Demetri (do wyboru 12 lipca)
Imar OSBCluny (od 12 lipca)

Protoprezbiter

Gregorio Centu

Protodiakon

Odone Bonecase

Wybory
Liczba elektorów
• uczestnicy
• nieobecni


30
5

Wybrany papież
Zdjęcie papieża
Corrado Demetri
Przybrane imię: Anastazy IV

Papieska elekcja 8-12 lipca 1153 – odbyła się po śmierci papieża Eugeniusza III i zakończyła wyborem kardynała Corrado Demetri, który przyjął imię Anastazy IV.

Śmierć Eugeniusza III

Eugeniusz III, pierwszy papież z zakonu cystersów, zmarł 8 lipca 1153 w Tivoli. W trakcie niemal całego swego pontyfikatu miał on poważne problemy z komuną miejską w Rzymie i często musiał rezydować poza Wiecznym Miastem. Liderem stronnictwa przeciwnego świeckiej władzy papieża był Arnold z Brescii. Problemy Eugeniusza III z rzymianami miały duży wpływ na sukcesję po nim.

Kardynałowie elektorzy

Za pontyfikatu Eugeniusza III doszło do formalnego ukonstytuowania Świętego Kolegium Kardynałów jako korporacyjnej struktury kościelnej, grupującej kardynałów trzech stopni: biskupów, prezbiterów i diakonów. W lipcu 1153 roku Święte Kolegium liczyło prawdopodobnie 35 kardynałów, nie wiadomo jednak ilu z nich uczestniczyło w elekcji. Na podstawie danych o zagranicznych misjach legackich w tym roku oraz innych funkcjach pozakurialnych pełnionych przez kardynałów można stwierdzić, że co najmniej pięciu kardynałów było nieobecnych, zatem maksymalna liczba wyborców następcy Eugeniusza III wynosi 30, a niewykluczone, że było ich nawet mniej:

Sześciu elektorów mianował Innocenty II, pięciu Celestyn II, siedmiu Lucjusz II, jednego Paschalis II, a pozostałych jedenastu Eugeniusz III.

Nieobecni

Co najmniej pięciu kardynałów było nieobecnych w kurii na początku lipca 1153 roku, w tym czterech legatów na misjach zagranicznych i opat Montecassino:

Dwóch nieobecnych mianował Eugeniusz III, po jednym Innocenty II, Celestyn II i Lucjusz II.

Wybór Anastazego IV

Dzień po śmierci Eugeniusza III kardynałowie zebrali się w celu dokonania wyboru jego następcy. 12 lipca, czwartego dnia obrad jednogłośnie wybrali kardynała biskupa Sabiny Corrado Demetri, rodowitego rzymianina, który za pontyfikatów Innocentego II i Eugeniusza III kilkakrotnie pełnił funkcję wikariusza Rzymu i Italii i utrzymywał dobre stosunki z komuną miejską. Elekt przybrał imię Anastazy IV. Jego wybór został przyjęty przez mieszkańców Wiecznego Miasta bardzo pozytywnie i jeszcze tego samego dnia nowy papież bez żadnych problemów został intronizowany w bazylice laterańskiej.

Przypisy

  1. Np. kardynał Rudolf z S. Lucia nie występuje jako sygnatariusz bulli papieskich w okresie od 4 czerwca 1152 aż do 30 grudnia 1153 , co sugerowałoby, że w tym czasie nie urzędował w kurii papieskiej, jednak przyczyny tej ewentualnej absencji nie są znane.

Bibliografia

  • Ambrogio Piazzoni "Historia wyboru papieży", Wyd. M, Kraków 2003
  • Kazimierz Dopierała "Księga papieży", Wyd. Pallotinum, Poznań 1996
  • Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and Innovation, Cambridge University Press 1990
  • Philipp Jaffé, Regesta pontificum Romanorum ab condita Ecclesia ad annum post Christum natum MCXCVIII, vol. II, Lipsk 1888
  • J.M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912

Uzupełniające źródła internetowe