Papieska elekcja 1181

Dziś Papieska elekcja 1181 stał się tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem i znaczeniem w różnych obszarach społeczeństwa. Jego wpływ był odczuwalny w różnych sektorach, od kultury po technologię, politykę i ekonomię. Ponieważ Papieska elekcja 1181 w dalszym ciągu budzi debatę i zainteresowanie, niezwykle ważne jest zrozumienie jego wpływu na nasze codzienne życie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Papieska elekcja 1181 i omówimy jego znaczenie w bieżącym kontekście. Od początków po ewolucję, poprzez implikacje i wyzwania, Papieska elekcja 1181 w dalszym ciągu jest tematem ciągłych badań i refleksji naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa.

Papieska elekcja 1181
Ilustracja
Daty i miejsce
31 sierpnia – 1 września 1181
Rzym
Główne postacie
Dziekan

Ubaldo de Lucca (do wyboru 1 września)

Prodziekan

Teodino de Arrone (w dniu 1 września)

Protoprezbiter

Alberto di Morra OPraem

Protodiakon

Giacinto Bobone

Wybory
Liczba elektorów
• uczestnicy
• nieobecni


17
8

Wybrany papież
Zdjęcie papieża
Ubaldo de Lucca
Przybrane imię: Lucjusz III

Papieska elekcja 31 sierpnia – 1 września 1181 – papieska elekcja, która odbyła się po śmierci Aleksandra III i wybrała na jego następcę Lucjusza III. Była to pierwsza papieska elekcja, która odbywała się według konstytucji Licet de vitanda uchwalonej na Soborze Laterańskim III.

Konstytucja Licet de vitanda

Sobór laterański III, zwołany przez Aleksandra III w 1179 roku wprowadził nowe zasady wyboru papieża, które miały na celu przeciwdziałanie podwójnym elekcjom i schizmom, które w ciągu poprzednich ponad stu lat były zjawiskiem nagminnym. Konstytucja Licet de vitanda usankcjonowała dotychczasową praktykę, zgodnie z którą uprawnienia elektorskie przysługują wszystkim kardynałom, niezależnie od rangi, co położyło kres sporom dotyczącym interpretacji w tym zakresie dekretu „In Nomine Domini” z 1059. Inną nowością wprowadzoną przez konstytucję Licet de vitanda była zasada, że do wyboru papieża konieczna jest większość 2/3 głosów.

O skuteczności przyjętych wówczas rozwiązań świadczy najlepiej fakt, że przez blisko 150 lat po Soborze Laterańskim III nie było w Kościele antypapieży.

Lista uczestników

Papież Aleksander III zmarł 30 sierpnia 1181 roku po 22 latach pontyfikatu, w trakcie których musiał stawiać czoło cesarzowi Fryderykowi Barbarossie i popieranym przez niego antypapieżom. Dopiero w ostatnich latach życia doszło do zawarcia między nimi pokoju i zakończenia schizmy. W chwili śmierci Aleksandra III Święte Kolegium liczyło najprawdopodobniej 25 kardynałów, z czego nie więcej niż 17 wzięło udział w wyborze następcy Aleksandra III:

Wśród elektorów było dwunastu nominatów Aleksandra III, trzech Adriana IV, jeden Innocentego II i jeden Lucjusza II.

Nieobecni

Co najmniej ośmiu kardynałów, w tym sześciu mianowanych przez Aleksandra III i dwóch przez Adriana IV, nie uczestniczyło w elekcji:

Wybór Lucjusza III

Kardynałowie zebrali się w celu wyboru następcy Aleksandra III już następnego dnia po jego śmierci. Drugiego dnia obrad, 1 września 1181 jednogłośnie wybrali sędziwego kardynała Ubaldo z Lukki, ostatniego żyjącego nominata Innocentego II. Elekt przyjął wybór i przybrał imię Lucjusz III. Jego intronizacja odbyła się w Velletri 6 września 1181 roku.

Bibliografia

  • Ian Stuart Robinson, The Papacy, 1073-1198: Continuity and Innovation, Cambridge 1990
  • Werner Maleczek, Papst und Kardinalskolleg von 1191 bis 1216: Die Kardinäle unter Coelestin III und Innocenz III, Wiedeń 1984
  • Johannes M. Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
  • Klaus Ganzer, Die Entwicklung des auswärtigen Kardinalats im hohen Mittelalter, Tybinga 1963

Uzupełniające źródła internetowe