Dziś Sega Mega Drive jest nadal istotnym tematem w społeczeństwie. W obliczu rosnącego znaczenia tego zagadnienia niezwykle istotne jest zrozumienie jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Sega Mega Drive, od jego historii po dzisiejszy wpływ. Poprzez szczegółową analizę staramy się zapewnić pełny i obiektywny obraz Sega Mega Drive, aby ułatwić lepsze zrozumienie i dyskusję na ten temat. Niezależnie od Twojego poziomu wiedzy na temat Sega Mega Drive, mamy nadzieję, że ten artykuł będzie miał charakter informacyjny i wzbudzi Twoje zainteresowanie dalszym poznaniem tego bardzo ważnego tematu.
Europejski model konsoli | |
Typ | |
---|---|
Producent | |
Generacja | |
Premiera |
Japonia: 29 października 1988 |
Nośniki danych | |
Kontrolery | |
Sprzedanych jednostek |
|
Najlepiej sprzedawana gra |
Sonic the Hedgehog 2 – 6 mln |
Poprzednik | |
Następca |
Sega Mega Drive – 16-bitowa konsola gier wideo wydana przez Segę w 1988 roku w Japonii i 1992 w Polsce. W Ameryce Północnej konsola była sprzedawana jako Sega Genesis, ponieważ Sega nie mogła uzyskać pełni praw do nazwy Mega Drive. Produkcja konsoli została zakończona w 1997 roku. Konsola była następcą 8-bitowych Sega Master System/Sega SG-1000 Mark III.
4 października 2019 została wydana zminiaturyzowana wersja konsoli – Sega Mega Drive Mini. W październiku 2022, Sega wydała drugi model tejże konsoli.
Ta sekcja od 2022-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Główny procesor: 32-bitowy Motorola 68000 (lub jego odpowiednik).
Pomocniczy procesor: 8-bitowy Zilog Z80 (lub jego odpowiednik).
Mega Drive zawiera VDP (Video Display Processor) dla kontroli płaszczyzn i sprite’ów. Jest to ulepszona wersja VDP używanego w konsoli Sega Master System.
W Japonii i Brazylii do konsoli można było dokupić Sega Meganet, modem oferujący funkcje online dla gier na konsolę. Do konsoli wydano też dwa sprzętowe dodatki – napęd odtwarzający płyty CD o nazwie Sega Mega-CD oraz przystawkę, która zmieniała konsolę 16-bitową w 32-bitowy sprzęt, o nazwie Sega 32X. Niektóre gry potrzebowały obu tych akcesoriów.
W 1992 na rynku pojawił się również pistolet świetlny Menacer, który w niektórych grach służył do strzelania (wskazywania celu).
W 1995 roku, przedsiębiorstwo MATT wydało na polski rynek gamepad Boomerang, przeznaczony dla m.in konsol Mega Drive oraz Master System.
Mega Drive jest kompatybilny wstecznie z Sega Mark III oraz Master System dzięki wbudowanym w konsole podzespołom, jednak, jako że poprzednie konsole producenta posiadały inne kartridże, wymagany jest adapter Power Base / Master System Converter w przypadku gier z Master System lub Mega Adaptor w przypadku gier z Mark III.
Od 1992 roku, konsole Segi do Polski oficjalnie dostarczało przedsiębiorstwo Nissho Iwai Corporation Warszawa, w tym także 16-bitową Segę. Strategią przedsiębiorstwa była sprzedaż produktów przez paru innych poddystrybutorów a jednym z takich sprzedawców stał się w 1994 roku Bobmark International. Konsola miała jednak niezadowalające wyniki sprzedaży z powodu pojawienia się rok wcześniej pirackich kopii Mega Drive'ów, jak i gier dla niego, które stały się obok "klonów" Pegasusa głównym źródłem utrzymania wielu sklepów i stoisk na giełdzie. Przedsiębiorstwo postanowiło więc wydać klona o nazwie Power Pegasus. Pierwsze zapowiedzi pojawiły się na przełomie marca i kwietnia 1995 roku podczas targów Play-Box ’95. Pod koniec tego samego roku wydano sprzęt w niewielkim nakładzie.
W tym czasie Nissho Iwai nie dostał przedłużenia kontraktu dla Europy Środkowo-Wschodniej, z powodu nieefektywności swojej strategii, która spowodowała brak zainteresowania poddystrybutorów w reklamowanie konsol Segi z obawy przed podziałem zysków z równoległymi partnerami. Wraz z przebudową sieci sprzedaży, Sega Europe zdecydowała się współpracować dalej tylko z najbardziej doświadczonymi i efektywnymi poddystrybutorami, z czego w Polsce był to tylko Bobmark. Zamiast Power Pegasusa, skupiono się na nowo wydanej Sega Saturn oraz oryginalnym Mega Drive, co było spowodowane polityką Segi związaną ze wspieraniem sprzedaży 16-bitowej konsoli w Portugalii, Grecji i krajach postkomunistycznych. Pod koniec swojego cyklu życia, grupa posiadaczy Mega Drive'a oraz kompatybilnych do niego urządzeń, była określana przez polską prasę jako "niemała" a sam sprzęt znalazł się na 3 miejscu w ankiecie pisma Secret Service z końca 1997 roku, w kategorii najczęściej posiadanych przez czytelników konsol, wyprzedzając Saturna ale ustępując Game Boy'owi i PlayStation.
W 1994 roku uruchomiono usługę Sega Channel. Po uiszczeniu opłaty, właściciele konsoli Mega Drive dostawali specjalny adapter, pozwalający na podłączenie konsoli do sieci, z której można było ściągać gry. Największą popularnością usługa cieszyła się w Stanach Zjednoczonych, gdzie została uruchomiona w grudniu 1994 roku. Sega wraz ze współpracującymi przedsiębiorstwami próbowała wprowadzać tę usługę w różnych częściach Azji, Ameryki, Europy i Australii.
Od stycznia 1996 roku, prawa do dystrybucji Sega Channel w Polsce posiadało przedsiębiorstwo Tele-Communications, Inc.