Seaborgium

Tegenwoordig is Seaborgium een onderwerp dat grote belangstelling en debat in de samenleving genereert. Door de jaren heen is Seaborgium een ontmoetingsplaats geweest voor verschillende meningen en standpunten, wat aanleiding heeft gegeven tot een breed scala aan perspectieven op dit onderwerp. Vanaf het begin tot nu is Seaborgium het onderwerp geweest van studie en analyse op verschillende gebieden, wat heeft bijgedragen aan het verrijken van de kennis en het begrip van dit fenomeen. In dit artikel gaan we verschillende aspecten en benaderingen van Seaborgium onderzoeken, met als doel een compleet en objectief beeld van dit onderwerp te bieden.

Seaborgium
1 18
1 H 2 Periodiek systeem 13 14 15 16 17 He
2 Li Be B C N O F Ne
3 Na Mg 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Al Si P S Cl Ar
4 K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
5 Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe
6 Cs Ba ↓ Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn
7 Fr Ra ↓↓ Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og
 
Lanthaniden La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb Lu
Actiniden Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No Lr
Algemeen
Naam Seaborgium
Symbool Sg
Atoomnummer 106
Groep Chroomgroep
Periode Periode 7
Blok D-blok
Reeks Overgangsmetalen
Chemische eigenschappen
Atoommassa (u)
Elektronenconfiguratie 5f14 6d4 7s2
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand Waarschijnlijk vast
SI-eenheden en standaardtemperatuur en -druk worden gebruikt,
tenzij anders aangegeven
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

Seaborgium is een scheikundig element met symbool Sg en atoomnummer 106. Het is vermoedelijk een grijs of zilverwit overgangsmetaal.

Ontdekking

Element 106 is in 1974 vrijwel gelijktijdig onafhankelijk van elkaar ontdekt door een Russisch team onder leiding van G. N. Flerov in het Gezamenlijk Instituut voor Kernonderzoek in Doebna en een Amerikaans team onder leiding van Albert Ghiorso in Berkeley.

Het Amerikaanse team noemde het nieuwe element seaborgium, terwijl de Russen vonden dat zij de credits ervoor moesten krijgen. Totdat de IUPAC in 1994 de naam seaborgium aanvaardde, was dit element bekend als unnilhexium (symbool Unh). De definitieve naam was controversieel omdat Glenn Seaborg nog leefde.

Toepassingen

Er zijn geen praktische toepassingen van seaborgium bekend.

Opmerkelijke eigenschappen

Omdat seaborgium zich in het periodiek systeem direct onder wolfraam (W) bevindt is het aannemelijk dat de chemische eigenschappen overeenkomsten vertonen met die van wolfraam.

Verschijning

Op aarde komt seaborgium niet in de vrije natuur voor.

Isotopen

Zie Isotopen van seaborgium voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Stabielste isotopen
Iso RA (%) Halveringstijd VV VE (MeV) VP
265Sg syn 16 s α 9,200 261Rf
266Sg syn 20 s α 9,100 262Rf

Er zijn 8 seaborgium isotopen bekend waarvan er slechts twee een halveringstijd van meer dan een seconde hebben. 265Sg en 266Sg hebben halveringstijden van respectievelijk 16 en 20 seconden en vallen onder uitzending van α deeltjes uiteen in rutherfordium.

Toxicologie en veiligheid

Over de toxicologie van seaborgium is niets bekend.

Externe links

Zie de categorie Seaborgium van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot