In dit artikel zal het belang van Telluur in de hedendaagse samenleving worden geanalyseerd. Telluur heeft een centrale rol gespeeld in tal van aspecten van het moderne leven, van de impact ervan op de economie tot de invloed ervan op de populaire cultuur. De afgelopen decennia heeft Telluur een groeiende belangstelling gewekt onder academici, experts en het grote publiek, wat heeft geleid tot hernieuwd onderzoek en reflectie op de relevantie en gevolgen ervan. Door middel van een reeks onderzoeken en discussies proberen we het belang van Telluur in ons leven beter te begrijpen en hoe de evolutie ervan de wereld waarin we leven blijft vormgeven.
Telluur of tellurium is een scheikundig element met symbool Te en atoomnummer 52. Het is een zilvergrijs metalloïde.
Telluur is in 1782 ontdekt door de Oostenrijks-Hongaarse wetenschapper Franz Joseph Müller von Reichenstein. Zestien jaar later, in 1798, werd het door Martin Heinrich Klaproth voor het eerst geïsoleerd en kreeg het zijn naam. De naam telluur is afgeleid van het Latijnse tellus dat aarde betekent.
Bij het onderzoeken van telluur werd ook seleen gevonden.
Vanaf de jaren '60 werd telluur steeds vaker gebruikt in thermo-elektrische apparaten en als legeringsmateriaal in automatenstaal voor een betere verspaanbaarheid, maar ook in andere metalen. Het wordt aan lood toegevoegd om het metaal wat sterker en duurzamer te maken en beter bestand tegen zwavelzuur. Wanneer telluur wordt toegevoegd aan roestvast staal wordt dat eenvoudiger bewerkbaar. Andere toepassingen zijn:
In kristallijne vorm is telluur zilverwit en in zuivere vorm heeft het een metallieke glans. Toch is het een bros en gemakkelijk verpulverbaar metalloïde. Telluur is een P-type halfgeleider waarbij de elektrische geleidbaarheid afhankelijk is van de richting waarin de atomen geordend zijn.
Telluur deelt met seleen en zwavel de eigenschap dat de geleidbaarheid afhankelijk is van de hoeveelheid opvallend licht. In een vlam brandt het met een groenblauwe kleur. In gesmolten toestand reageert telluur met koper, ijzer en staal. In zonnecellen is telluur zeer effectief voor het opwekken van energie.
Telluur is een vrij zeldzaam element dat meestal in gebonden toestand in de natuur voorkomt, zelden in de vrije vorm. De meest voorkomende verbinding is het mineraal calaveriet. Het mineraal telluriet bestaat uit telluur(IV)oxide.
De belangrijkste bron van telluur zijn slakken die overblijven bij de elektrolytische raffinage van koper.
Stabielste isotopen | |||||
---|---|---|---|---|---|
Iso | RA (%) | Halveringstijd | VV | VE (MeV) | VP |
120Te | 0,096 | stabiel met 68 neutronen | |||
121Te | syn | 154 d | EV | 1,334 | 121Sb |
122Te | 2,603 | stabiel met 70 neutronen | |||
123Te | 0,908 | 1·1013 j | EV | 0,051 | 123Sb |
124Te | 4,816 | stabiel met 72 neutronen | |||
125Te | 7,139 | stabiel met 73 neutronen | |||
126Te | 18,952 | stabiel met 74 neutronen | |||
127Te | syn | 109 d | β− | 0,786 | 127I |
128Te | 31,687 | 7,7·1024 j | 2 β− | 0,867 | 128Xe |
129Te | syn | 33,6 d | β− | 1,604 | 129I |
130Te | 33,799 | 2,7·1021 j | 2 β− | 2,528 | 130Xe |
In de natuur komen er vijf stabiele isotopen van telluur voor en er zijn ongeveer 30 radioactieve isotopen bekend, veelal met relatief lange halveringstijden van miljoenen jaren.
Vrijwel alle telluurverbindingen zijn giftig. Arbeiders die in ijzergieterijen aan lage concentraties telluurverbindingen in de lucht waren blootgesteld, 0,01 mg·m−3 of minder, kregen last van foetor ex ore, een sterk ruikende adem. Zodra telluur wordt toegevoegd aan vloeibaar ijzer ontstaat TeO2. Eenmaal ingeademd wordt dit telluurdioxide in het menselijk lichaam omgezet in dimethyltelluride, Te(CH3)2; dit wordt via de longen uitgescheiden en veroorzaakt dat de adem een onmiskenbare knoflookgeur heeft, die soms weken kon aanhouden.
Bronnen, noten en/of referenties |