Bitwa pod Firlejem
W dzisiejszym świecie Bitwa pod Firlejem stał się tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu ludzi w każdym wieku i na różnych etapach życia. Niezależnie od tego, czy mówimy o Bitwa pod Firlejem jako wybitnej postaci w historii, kontrowersyjnym temacie w społeczeństwie, czy też znaczącej dacie dla ludzkości, jego znaczenie jest niezaprzeczalne. W tym artykule będziemy dalej badać wpływ i znaczenie Bitwa pod Firlejem, analizując jego implikacje w różnych aspektach życia codziennego. Od wpływu na kulturę popularną po rolę w polityce i ekonomii, Bitwa pod Firlejem wyróżnia się jako temat wielkiej debaty i refleksji. Poprzez szczegółową analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć znaczenie Bitwa pod Firlejem w dzisiejszym świecie i to, jak ukształtował on nasz sposób myślenia i działania.
| powstanie listopadowe | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
zwycięstwo polskie | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Guberni Królestwa Polskiego (1904)  | |||
 51°33′30″N 22°30′29″E/51,558333 22,508056
| |||
Bitwa pod Firlejem – bitwa stoczona 9 maja 1831 roku podczas powstania listopadowego.
Polska dywizja generała Chrzanowskiego (7 baonów, 8 szwadronów i 10 dział - łącznie 5600 żołnierzy) wyruszyła 3 maja z Jędrzejowa do Zamościa. Dywizja 8 maja zatrzymała się w Kocku przecinając linie komunikacyjne rosyjskiego korpusu generała Kreutza (około 9000 żołnierzy i 27 dział), który stał w Puławach nad dolnym Wieprzem. Następnego dnia Chrzanowski ruszył przez Firlej na Lubartów. Gdy Kreutz dowiedział się o marszu polskiej dywizji, skoncentrował swoje siły w Garbowie, skąd 9 maja ruszył do Kamionki, gdzie czekała na niego prowadząca rozpoznanie okolic Kocka brygada generała Johanna Fäsiego (2160 żołnierzy, w tym 646 jazdy). Realizując swoje zadania Fäsi wkroczył z piechotą do lasu firlejowskiego, na którego skraju zostawił jazdę.
Gdy Chrzanowski dowiedział się o tym, wysłał przeciwko Faesiemu oddział Ramoriny (4 baony i 2 działa), a jazdę generała Skarżyńskiego (8 szwadronów) posłał na jego tyły. Sam natomiast z głównymi siłami dalej maszerował na Lubartów. W lesie firlejowskim piechota Ramoriny rozgromiła piechotę Fäsiego, zadając jej niezwykle ciężkie straty (300 zabitych i 500 jeńców). Reszta piechoty Fäsiego uciekła w kierunku Kamionki.
Nie udało się całkowicie zniszczyć sił Faesiego z powodu zbyt mało energicznych działań polskiej jazdy oraz ze względu na nadchodzące nowe siły rosyjskie. Chrzanowski dotarł do Lubartowa, natomiast Kreutz zebrał swe wojska pod Kozłówką i Kamionką. Następnego dnia uderzył na dywizję Chrzanowskiego pod Lubartowem.
Bibliografia
- Mała Encyklopedia Wojskowa, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1967, Wydanie I, Tom 2
| Wojska |
| ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Bitwy |
|
