W artykule George F. Smoot zajmiemy się bardzo istotnym i aktualnym tematem, który znacząco wpływa na różne obszary codziennego życia. George F. Smoot to temat, który wzbudził duże zainteresowanie, między innymi ze względu na jego wpływ na społeczeństwo oraz rozwój społeczny, gospodarczy i kulturalny. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom i punktom widzenia, które pozwolą nam głęboko zrozumieć znaczenie George F. Smoot w bieżącym kontekście. Ponadto przeanalizujemy różne studia przypadków, badania i trendy związane z George F. Smoot w celu przedstawienia kompleksowej i aktualnej wizji na ten bardzo istotny temat. Bez wątpienia George F. Smoot to kwestia, która zasługuje na analizę i debatę z różnych podejść, a ten artykuł ma na celu być podstawowym przewodnikiem pozwalającym zrozumieć ją w całości.
|
Ten artykuł od 2014-01 wymaga uzupełnienia informacji. |
George Smoot (2009) | |
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley | |
Specjalność: astrofizyka | |
Alma Mater | |
Odznaczenia | |
Nagrody | |
George Fitzgerald Smoot III (ur. 20 stycznia 1945 w Yukon na Florydzie) – amerykański astrofizyk i kosmolog, profesor Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley. W 2006, wspólnie z Johnem Matherem, został uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki za „odkrycie zgodności mikrofalowego promieniowania tła z modelem ciała doskonale czarnego i obserwację anizotropii tegoż promieniowania”. Do prac swojego zespołu wykorzystywał dane zebrane przez satelitę COBE, dzięki któremu udało się potwierdzić teorię Wielkiego Wybuchu.
Studiował w Massachusetts Institute of Technology, gdzie w 1966 uzyskał tytuł magistra matematyki i fizyki, a w 1970 doktorat z dziedziny fizyki cząstek elementarnych. W późniejszym czasie zainteresował się kosmologią. Pracował w Lawrence Berkeley National Laboratory, gdzie wspólnie z Luisem Alvarezem, przeprowadził serię eksperymentów HAPPE, w czasie których używano balonu stratosferycznego do wykrywania cząsteczek antymaterii w górnych warstwach atmosfery, których występowanie postulowała kosmologiczna teoria stanu stacjonarnego. Laureat Medalu Oersteda za nauczanie fizyki (2009).