7 Batalion Pancerny
Witamy w artykule o 7 Batalion Pancerny, temacie, który jest dziś niezwykle ważny. 7 Batalion Pancerny to istotny temat, który zasługuje na dogłębne zbadanie, aby zrozumieć jego implikacje i wpływ na różne aspekty codziennego życia. W tym artykule będziemy badać różne perspektywy i podejścia wokół 7 Batalion Pancerny, analizując jego znaczenie w różnych kontekstach i różnych obszarach społeczeństwa. Od wpływu na życie osobiste po wpływ na polu zawodowym, 7 Batalion Pancerny jest tematem, który nadal wywołuje debatę i dyskusję, dlatego w tym artykule zagłębimy się w jego badania, aby poszerzyć naszą wiedzę i zrozumienie na ten temat.
 Odznaka pamiątkowa 7 bpanc | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1935 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Święto | |
| Nadanie sztandaru |
1938 |
| Dowódcy | |
| Ostatni |
ppłk Piotr Rudzki |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
_z_1975_(seria_Typy_Broni_i_Uzbrojenia).jpg)
7 Batalion Pancerny (7 bpanc) – oddział broni pancernych Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Batalion był jednostką wojskową istniejącą w okresie pokoju i spełniająca zadania mobilizacyjne wobec oddziałów i pododdziałów broni pancernej. Spełniał również zadania organizacyjne i szkoleniowe. Batalion stacjonował w garnizonie Grodno, a wydzielona kompania czołgów TK w garnizonie Wilno. Na swoim wyposażeniu posiadał 79 czołgów TKS i 25 wozów pancernych wz.34. Batalion należał do typu I. W 1939, po zmobilizowaniu jednostek przewidzianych planem mobilizacyjnym, został rozwiązany.
Mobilizacja w 1939
W 1939 batalion sformował w grupie żółtej:
- w alarmie
- 31 dywizjon pancerny dla Suwalskiej Brygady Kawalerii
- 32 dywizjon pancerny dla Podlaskiej Brygady Kawalerii
- 33 dywizjon pancerny dla Wileńskiej Brygady Kawalerii
- 31 samodzielną kompanię czołgów rozpoznawczych dla Armii „Poznań”
- 32 samodzielną kompanię czołgów rozpoznawczych dla Armii „Łódź”
- kolumnę samochodów osobowych nr 31 dla odwodu NW
- kolumnę samochodów ciężarowych typ I nr 352 (Fiat 621L) dla Armii „Prusy”
- kolumnę samochodów ciężarowych typ II nr 351 (SPA) dla SGO „Narew” - dowódca por. rez. inż. Jerzy Woyzbun
- kolumnę samochodów sanitarnych PCK typ I nr 301 dla SGO „Narew”
- park stały broni pancernej nr 31 dla SGO „Narew”
- w I rzucie mobilizacji powszechnej
- kolumnę samochodów ciężarowych w kraju nr 31 dla OK III
- kolumnę samochodów osobowych i sanitarnych w kraju nr 3 dla OK III
- kolumnę samochodów ciężarowych typ II nr 353 (Berliet) dla SGO „Narew”
Żołnierze batalionu
- Dowódcy batalionu
- ppłk br. panc. Piotr Rudzki (– 1939)
- Organizacja i obsada personalna w 1939
Obsada personalna batalionu w marcu 1939:
| Stanowisko | Stopień, imię i nazwisko |
|---|---|
| dowódca batalionu | ppłk Piotr Rudzki |
| I zastępca dowódcy | mjr Stanisław Szostak |
| II zastępca dowódcy | mjr Stanisław Wasilewski |
| adiutant | kpt. Janusz Kieszkowski |
| lekarz medycyny | por. lek. Witold Baldwin-Ramult |
| kwatermistrz | kpt. Witold Laguna |
| oficer mobilizacyjny | kpt. Jerzy Gostldewicz |
| I zastępca oficera mobilizacyjnego | kpt. Stanisław IV Kosiński |
| II zastępca oficera mobilizacyjnego | rtm. adm. (kaw.) Stefan Gołębiowski |
| oficer administracyjno-materiałowy | kpt. adm. (art.) Franciszek Szczęsnowicz |
| zastępca oficera administracyjno-materiałowego | chor. Kazimierz Kuźniarski |
| oficer gospodarczy | kpt. int. Stefan Mucha |
| dowódca kompanii gospodarczej | por. Antoni Palukajtys |
| dowódca plutonu łączności | por. Włodzimierz Zeltcer |
| dowódca kompanii szkolnej | kpt. Brunon Błędzki |
| instruktor | por. Aleksander Strokowski |
| instruktor | por. Igor Sławomir Iwiński |
| instruktor | chor. Józef Krasowski |
| dowódca 1 kompanii pancernej | kpt. Florian Kaźmierczak |
| instruktor | ppor. Józef Kaplinowski |
| dowódca 2 kompanii pancernej | por. Edward Antoni Popielarski |
| dowódca plutonu | por. Gracjan Fróg |
| dowódca szwadronu pancernego | kpt. Tadeusz Szalek |
| dowódca plutonu | por. Henryk Plungus |
| dowódca plutonu | por. Witold Soiński |
| dowódca kompanii motorowej | kpt. Józef Zbaraszewski |
| instruktor | por. Janusz Żongołłowicz |
| instruktor | chor. Bazyli Zacharski |
| dowódca kolumny samochodowej | por. Mikołaj Murowiecki |
| komendant parku | kpt. Eugeniusz Ozgowski |
| kierownik warsztatów | kpt. Tadeusz Lutomirski |
| zastępca kierownika | chor. Alfred Zieliński |
| kierownik składnicy | por. Stefan Kawecki |
| na kursie | kpt. Józef Kotański |
| na kursie | por. piech. Apolinary Zygmunt Bokun |
| na kursie | por. piech. Apolinary Antoni Grzeszczak |
| na kursie | por. kaw. Władysław Kitowski |
| Wydzielona kompania czołgów rozpoznawczych w Wilnie | |
| dowódca kompanii | kpt. Władysław Łubieński |
| podkwatermistrz | por. Wacław Stradomski |
| oficer techniczny kompanii | kpt. Alfred Marchilewicz |
| dowódca plutonu | por. Wiktor Szyksznel |
| dowódca plutonu | por. Karol Smolak |
| dowódca plutonu przewozowego OK III | kpt. Roman Dubikajtis |
Żołnierze 7 batalionu pancernego – ofiary zbrodni katyńskiej
Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego
| Nazwisko i imię | stopień | zawód | miejsce pracy przed mobilizacją | zamordowany |
|---|---|---|---|---|
| Błędzki Brunon | kapitan | żołnierz zawodowy | (III 39) dca ksz/7 bpanc; (IX 39) dca 31 dpanc | Katyń |
| Kawecki Stefan | porucznik | żołnierz zawodowy | Charków | |
| Mucha Stefan | kapitan | żołnierz zawodowy | Katyń | |
| Palukajtys Antoni | porucznik | żołnierz zawodowy | Katyń | |
| Romanowski Maksymilian | podporucznik rezerwy | technik | Katyń | |
| Sitarski Marian Jerzy | porucznik rezerwy | inżynier | Katyń | |
| Szczęsnowicz Franciszek | kapitan | żołnierz zawodowy | Katyń |
Symbole batalionu
- Sztandar
Zarządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 25 marca 1938 nadano batalionowi sztandar. Jak wszystkie sztandary broni pancernych, posiadał on ujednoliconą prawą stronę płatu. Zamiast numeru oddziału, na białych tarczach między ramionami krzyża kawaleryjskiego występował Znak Pancerny. Znak ten umieszczony był również na przedniej ściance podstawy orła.
Na lewej stronie płatu sztandaru umieszczono:
- w prawym górnym rogu — wizerunek Matki Boskiej Ostrobramskiej
- w lewym górnym rogu — wizerunek św. Michała
- w prawym dolnym rogu — godło Grodna
- w lewym dolnym rogu — odznaka honorowa 7 batalionu pancernego
Uroczyste wręczenie sztandaru odbyło się 26 maja 1938 na Polu Mokotowskim w Warszawie. Sztandar wręczył reprezentujący Prezydenta RP i Naczelnego Wodza — minister Spraw Wojskowych gen. dyw. Tadeusz Kasprzycki.
W czasie kampanii wrześniowej pozostawał w gabinecie dowódcy batalionu. Dalsze jego losy są nieznane.
- Odznaka
Wzór odznaki zatwierdzony został Dz. Rozk. MSWoj. nr 17 poz. 210 z 22 grudnia 1937. Był to srebrny krzyż schodkowy o powierzchni podzielonej na prostokąty emaliowane na przemian kolorami czarnym i pomarańczowy. Na środku krzyża umieszczony srebrny, oksydowany hełm rycerski z zamknięta przyłbicą i potrójnym pióropuszem.
Brak jest danych o autorze projektu odznaki. Odznaki wykonywane były w wersjach: oficerskiej – emaliowanej, podoficerskiej – malowanej farbą i żołnierskiej – srebrzonej, bez emalii.
Uwagi
- ↑ Dzień Święta Broni Pancernej (dzień zwolnienia szeregowych do rezerwy)
- ↑ Przy ulicy Skidelskiej
- ↑ 1 – czołg dowódcy kompanii; 2 – czołg dowódcy 1 plutonu; 3 – czołg dowódcy 2 plutonu; 4 – czołg dowódcy 3 plutonu; 5 – czołgi z 1 plutonu; 6 – czołgi z 2 plutonu; 7 – czołgi z 3 plutonu
- ↑ 1 – wóz dowódcy szwadronu; 2 – wóz dowódcy 1 plutonu; 3 – wóz dowódcy 2 plutonu; 4 – wóz z 1 plutonu; 5 – wóz z 2 plutonu.
- ↑ Według Piotra Zarzyckiego był to park ruchomy bez czołówki.
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939.
Przypisy
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 796-197.
- ↑ Gaj 2014 ↓, s. 33.
- ↑ a b Szubański 2011 ↓, s. 57.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 796.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 5701.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 2465.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 2729.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 3623.
- ↑ Satora 1990 ↓, s. 369.
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 258-271.
- ↑ Satora 1990 ↓, s. 380.
- ↑ Żebrowski 1971 ↓, s. 267.
- ↑ Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 317.
Bibliografia
- Krzysztof M. Gaj: Polska broń pancerna w 1939 roku - organizacja wojenna i pokojowa jednostek. Oświęcim: NapoleonV, 2014. ISBN 978-83-7889-122-2.
- Adam Jońca: Wrzesień 1939: pojazdy Wojska Polskiego: barwa i broń. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1.
- Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 83-204-3299-5.
- Rajmund Szubański: Polska broń pancerna 1939. Warszawa: Bellona, 2011. ISBN 978-83-11-12106-5.
- Jan Tarczyński, Krzysztof Barbarski, Adam Jońca: Pojazdy w Wojsku Polskim = Polish Army vehicles : 1918-1939. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Ajaks"; Londyn: Komisja Historyczna b. Sztabu Głównego PSZ, 1995. ISBN 83-85621-57-1.
- Marian Żebrowski: Zarys historii polskiej broni pancernej 1918 - 1947. Londyn: Zarząd Zrzeszenia Kół Oddziałowych Broni Pancernych, 1971.