Innocenty VII
W dzisiejszym świecie Innocenty VII staje się coraz bardziej istotne. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na sferę kulturową, Innocenty VII stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Od swoich początków do dzisiejszej ewolucji, Innocenty VII pozostawił niezatarty ślad w różnych aspektach codziennego życia. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie Innocenty VII i przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach. Od powstania do transformacji w czasie, Innocenty VII pozostaje tematem zainteresowania i znaczenia, wzbudzając ciekawość zarówno badaczy, naukowców, jak i entuzjastów.
| Cosimo Gentile de’Migliorati | ||
| Papież Biskup Rzymu | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ||
| Papież | ||
| Okres sprawowania | ||
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Pontyfikat |
17 października 1404 | |
Innocenty VII (łac. Innocentius VII, właśc. Cosimo Gentile de’Migliorati; ur. w 1339 w Sulmonie, zm. 6 listopada 1406 w Rzymie) – papież w okresie od 17 października 1404 do 6 listopada 1406.
Reprezentował „rzymską” obediencję (uznaną później za legalną) w okresie wielkiej schizmy zachodniej.
Życiorys
Cosimo Gentile de' Migliorati urodził się w Sulmonie prawdopodobnie w 1339 roku, jako że jedyna współczesna wzmianka dotycząca jego wieku (kronika Teodoryka z Nieheim) podaje, że w chwili wyboru na papieża miał 65 lat. Pochodził ze szlacheckiej rodziny o wojskowych tradycjach, wybrał jednak stan duchowny. Ukończył studia prawnicze na uniwersytecie w Bolonii z tytułem doktora. Następnie był profesorem prawa na uniwersytetach w Padwie i Perugii. Sprawował też funkcje archiprezbitera Sulmony (1373) i kanclerza archidiecezji Kapui (1379). Po wyborze antypapieża Klemensa VII pozostał wierny prawowitemu papieżowi Urbanowi VI. Dzięki rekomendacjom z uniwersytetu bolońskiego w 1380 został przyjęty do służby w kurii papieskiej. Urban VI mianował go kolektorem danin papieskich w Anglii.
4 listopada 1387 został wybrany na arcybiskupa Rawenny, ponieważ jednak senior Rawenny Guido da Polenta wspierał Klemensa VII, nie mógł objąć archidiecezji. 15 września 1400 zrezygnował z archidiecezji raweńskiej na rzecz bratanka Giovanni Migliorati. W latach 1389-1390 był także biskupem Bolonii. Sakrę biskupią przyjął 5 grudnia 1387. Sprawował także urząd wicekamerlinga Kamery Apostolskiej i był prefektem konklawe 1389. Wybrany wtedy papież Bonifacy IX, z którym łączyło go odległe pokrewieństwo, na konsystorzu 18 grudnia 1389 mianował go kardynałem prezbiterem tytułu Santa Croce in Gerusalemme i uczynił go swoim bliskim współpracownikiem (m.in. powierzył mu prowadzenie spraw finansowych Stolicy Apostolskiej). W 1390 działał jako legat papieski w Lombardii i Toskanii, mediując w konflikcie pomiędzy księciem Gian Galeazzo Viscontim, a komunami Bolonii i Florencji. Kiedy Bonifacy IX był już ciężko chory, mianował go przewodniczącym konsystorza z nieograniczoną władzą w zakresie zarządzania Kościołem. Dało to Miglioratiemu bardzo silną pozycję w rozgrywkach o sukcesję po Bonifacym IX.
Wybór na papieża
Został wybrany w wyniku konklawe z 1404 roku. Złożył wówczas ślubowanie, że dołoży wszelkich starań do zakończenia wielkiej schizmy zachodniej, wliczając abdykację. Cosima Gentile Migliorati został wybrany na papieża 17 października 1404 i przybrał imię Innocenty VII. 11 listopada 1404 odbyła się uroczysta inauguracja jego pontyfikatu.
Pontyfikat
Wbrew zobowiązaniom podjętym na konklawe, odmówił jednak podjęcia rozmów z „awiniońskim” antypapieżem Benedyktem XIII, mimo pojednawczych sygnałów płynących z Awinionu. Innocenty VII chciał doprowadzić do zakończenia schizmy na własnych warunkach i zwołał w tym celu sobór do Rzymu. Sobór ten jednak nigdy się nie odbył, a wkrótce potem w mieście wybuchł bunt przeciw krewnym papieża, którym ten powierzył wysokie stanowiska w administracji zarówno świeckiej, jak i kościelnej. Innocenty VII musiał wezwać na pomoc króla Neapolu Władysława, płacąc za tę pomoc szeregiem ustępstw o charakterze politycznym. Rebelię zdławił bratanek papieża Ludovico Migliorati, jednak jego brutalne metody (m.in. egzekucja 11 zasłużonych obywateli Rzymu) sprowokowały kolejne wystąpienia antypapieskie. 6 sierpnia 1405 Innocenty VII musiał uciekać wraz z kardynałami do Viterbo. Dopiero przejęcie władzy w mieście przez stronnictwo gibelinów z Giovannim Colonną na czele w 1406 umożliwiło mu powrót. Miasto było jednak okupowane przez wojska króla Władysława Neapolitańskiego, który ewakuował je dopiero po obłożeniu go ekskomuniką. Po uspokojeniu sytuacji w Rzymie Innocenty VII zajął się reformą Uniwersytetu Rzymskiego, tworząc na nim wydziały: medycyny, filozofii, logiki i retoryki oraz katedrę greki. Zmarł 6 listopada 1406, w wieku 67 lat.
W ciągu dwóch lat swojego pontyfikatu Innocenty VII nie podjął żadnych realnych kroków w celu przezwyciężania schizmy. Pewnym usprawiedliwieniem dla niego mogą być jednak problemy, z jakimi zmagał się w Rzymie, nieszczerość Benedykta XIII, a także postawa króla Neapolu Władysława, który dążył do podporządkowania sobie Rzymu i papiestwa.
Kardynałowie z nominacji Innocentego VII
Przypisy
- ↑ „Poczet papieży” Michał Gryczyński
- ↑ a b A. Kneer: Zur Vorgeschichte Papst Innozenz VII. (w:) Historisches Jahrbuch, 1891, s. 347-348
- ↑ a b c d e f g h i j k l m John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 326-327. ISBN 83-06-02633-0.
- ↑ a b c d e Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 116-117. ISBN 83-7006-437-X.
Bibliografia
- Pope Innocent VII. Catholic Encyclopedia. . (ang.).
- Migliorati, Cosmato Gentile de'. The Cardinals of the Holy Roman Church. . (ang.).
- Michał Gryczyński „Leksykon papieży”, Wyd. „Książnica” Katowice 2007
