W dzisiejszym świecie Kłobuk (demon) stał się tematem ogólnego zainteresowania. Wraz z postępem technologii i globalizacją Kłobuk (demon) zyskuje coraz większe znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy chodzi o środowisko akademickie, zawodowe, społeczne czy kulturalne, Kłobuk (demon) stał się tematem ciągłych rozmów i debat. Znaczenie Kłobuk (demon) doprowadziło do przeprowadzenia na jego temat licznych badań i badań, których celem było lepsze zrozumienie jego wpływu i znalezienie sposobów skutecznego rozwiązania tego problemu. W tym artykule zbadamy znaczenie i wagę Kłobuk (demon) w obecnym kontekście, a także jego wpływ na nasze codzienne życie.
Kłobuk, kołbuk – w wierzeniach słowiańskich demon opiekujący się dobytkiem i ogniskiem domowym. Utożsamiany z duszą martwego płodu. Przybierał najczęściej postać zmokłej kury, a także kaczki, gęsi, sroki, wrony, kota, a nawet człowieka.
Wiara w kłobuki żywa była głównie w południowych (polskojęzycznych) rejonach dawnych Prus Wschodnich, przede wszystkim wśród Warmiaków (z południowej Warmii), w mniejszym zakresie wśród Mazurów.
Kłobuka można było sprowadzić do domu, kusząc go jedzeniem lub przygarniając kurczaka. Można także było go sobie „wyhodować”, zakopując pod progiem domu poroniony płód, który po siedmiu dniach (według innych podań: miesiącach lub latach) zamieniał się w kłobuka.
Kłobuk dbał o pomnożenie majątku swojego gospodarza. Czynił to jednak, okradając sąsiadów.
Wiarę Warmiaków w kłobuka opisuje Melchior Wańkowicz w reportażu z 1935 roku Na tropach Smętka. Kłobuk występuje w powieści Zbigniewa Nienackiego Raz w roku w Skiroławkach.
Motyw kłobuka pojawia się też w grze Wiedźmin 3: Dziki Gon.