W tym artykule zajmiemy się tematem 2 Pułk Piechoty „Obrony Pragi”, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w dzisiejszym społeczeństwie. Zagłębimy się w różne perspektywy i opinie na temat 2 Pułk Piechoty „Obrony Pragi”, a także jego znaczenie i wpływ w różnych obszarach codziennego życia. Od jego powstania po ewolucję i konsekwencje – dokładnie przeanalizujemy ten temat z różnych podejść, aby zapewnić czytelnikowi pełną i obiektywną wizję. 2 Pułk Piechoty „Obrony Pragi” to istotny temat, który zasługuje na dogłębne zbadanie, ponieważ ma znaczący wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.
Tablica pamiątkowa w kościele parafialnym przy ul. Alfreda Nobla w Warszawie | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1939 |
Rozformowanie |
1939 |
Tradycje | |
Rodowód |
36 pułk piechoty Legii Akademickiej |
Dowódcy | |
Pierwszy |
ppłk Stefan Marceli Kotowski |
Organizacja | |
Dyslokacja |
Warszawa |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Dowództwo Obrony Warszawy, Odcinek Warszawa Wschód (Praga) |
2 Pułk Piechoty „Obrony Pragi” (2 pp „Obrony Pragi”) nazwany 336 pułk piechoty (336 pp) – oddział piechoty Wojska Polskiego, improwizowany w trakcie kampanii wrześniowej. Nieistniejący w czasie pokoju.
Sformowany w Ośrodku Zapasowym 28 Dywizji Piechoty w Warszawie z nadwyżek mobilizacyjnych 36 pułku piechoty Legii Akademickiej i innych pododdziałów przydzielonych do formowanego pułku. Podporządkowany Dowództwu Obrony Warszawy i skierowany na odcinek Warszawa „Wschód” (Praga).
2 pułk piechoty „Obrony Pragi” sformowany w okresie 3–9 września pod dowództwem ppłk. Stefana Kotowskiego sformowany został z batalionu nr VII „Cytadela” i 2 samodzielnego batalionu km i br. tow., ochotników i rezerwistów 36 pp LA z Ośrodka Zapasowego 28 DP. Od 5 września dwa w pełni gotowe bataliony pułku tj. I i III objęły pododcinek południowo-wschodni przedmościa praskiego. Batalion II nie posiadał początkowo etatowej ilości broni, w tym ciężkiej przewidzianej dla etatowego batalionu piechoty. Pododdziały pułkowe niepełne z brakami w sprzęcie łączności, kwatermistrzowskim i pionierskim. Od 12 września nazwę zmieniono na 336 pp.
W okresie od 5 do 13 września Pododcinkiem „Praga – Południowy – Wschód” dowodził ppłk S. Kotowski. Pułk wszystkimi trzema batalionami bronił wspólnie z 21 pułkiem piechoty i 26 pułkiem piechoty pododcinka Grochów, Saska Kępa i Gocław. W dniach 13–14 września ciężkie walki toczył o Wał Gocławski III batalion, poległ jego dowódca mjr Andrzej Górnicki. Bataliony I i II wspólnie z 21 pułkiem piechoty walczyły na Saskiej Kępie i Utracie. 17/18 września ciężkie walki prowadził III batalion broniąc przed piechotą niemiecką z 61 i 11 DP podejść do Mostu Poniatowskiego. 18 września walczył z piechotą niemiecką II batalion. 19 września pozycje 336 pp były ostrzeliwane silnym ogniem artyleryjskim, następnie 20 września niemiecki oddział wdarł się na Saską Kępę i Grochów. W zaciekłych walkach od 20 do 25 września pododdziały 336 pp i 21 pp wyparły wroga z domów w rejonie ul. Radziwiłłowskiej i Zwycięzców. 19 września pułk liczył 78 oficerów, 2540 podoficerów i szeregowych. 26 września niemieckie pododdziały wdarły się na ul. Wiatraczną w rejonie obrony II batalionu oraz umocniły się na Wale Gocławskim przed pozycjami III batalionu. I batalion 27 września z powodzeniem odparł natarcia niemieckie na Saską Kępę. 336 pp zaprzestał walki 28 września i na rozkaz dowódcy Armii „Warszawa” skapitulował 29 września 1939 roku.