97 Pułk Piechoty (II RP)
W tym artykule zostanie poruszony temat 97 Pułk Piechoty (II RP), który wzbudził duże zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. 97 Pułk Piechoty (II RP) to temat istotny w różnych obszarach, od polityki po kulturę, w tym naukę i technologię. Przez lata 97 Pułk Piechoty (II RP) udowodnił, że ma znaczący wpływ na życie ludzi, wywołując debaty, badania i refleksje na temat jego znaczenia i wpływu na różne aspekty społeczeństwa. Poprzez szczegółową analizę 97 Pułk Piechoty (II RP) staramy się lepiej zrozumieć jego implikacje i dzisiejszą rolę, a także zaoferować wszechstronną wizję tego tematu, która przyciągnęła uwagę ogółu społeczeństwa.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk dypl. Jerzy Płatowicz-Płachta |
| Działania zbrojne | |
| kampania wrześniowa bitwa pod Jaworowem (15–16 IX 1939) | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
97 Pułk Piechoty (97 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.
Historia pułku
97 pułk piechoty nie występował w organizacji pokojowej wojska. Został sformowany w pierwszej dekadzie września 1939 roku, w I rzucie mobilizacji powszechnej, w miejscowościach: Rokitno, Dawidgródek i Bereźne. Mobilizacja pułku została przygotowana latem 1939 roku. Jednostkami mobilizującymi były:
- batalion KOP „Rokitno” dla dowództwa 97 pp, II baonu 97 pp, kompanii gospodarczej, plutonu łączności, kompanii przeciwpancernej typu II, kompanii zwiadowczej oraz organów kwatermistrzowskich jednostek pozabatalionowych,
- batalion KOP „Dawidgródek” dla I baonu 97 pp,
- batalion KOP „Bereźne” dla III baonu 97 pp.
W kampanii wrześniowej oddział walczył w składzie rezerwowej 38 Dywizji Piechoty.
Organizacja i obsada personalna
| Organizacja i obsada personalna 97 pułku piechoty we wrześniu 1939 roku | ||
|---|---|---|
| Stanowisko etatowe | Stopień, imię i nazwisko | Uwagi |
| dowództwo i organa kwatermistrzowskie jednostek pozabatalionowych | ||
| dowódca pułku | płk dypl. Jerzy Płatowicz-Płachta | †18 IX 1939 Janów |
| I adiutant | kpt. piech. Edward Mazurkiewicz | † 1940 Charków |
| kwatermistrz | kpt. piech. Zdzisław Tadeusz Stęślicki | niemiecka niewola |
| I batalion | ||
| dowódca batalionu | mjr piech. Józef Jakub Trzęsiński | |
| dowódca 1 kompanii strzeleckiej | kpt. Kazimierz Zaborszczyk | |
| dowódca 2 kompanii strzeleckiej | kpt. Antoni Berowski | 15 IX 1939 ciężko ranny pod Hartfeld |
| dowódca I plutonu | por. Kazimierz Szemiot | |
| dowódca 3 kompanii strzeleckiej | por. Edward Suchcicki | |
| dowódca 1 kompanii ckm | kpt. piech. Władysław Witold Chełchowski | † 15 IX 1939 Hartfeld |
| II batalion | ||
| dowódca batalionu | mjr piech. Klemens Karol Maria Rzeppa | † 17 IX 1939 |
| adiutant | por. piech. Zygmunt Masiulanis | |
| dowódca 4 kompanii strzeleckiej | kpt. piech. Alfred Jan Szmidt | † 17 IX 1939 ciężko ranny |
| dowódca 5 kompanii strzeleckiej | por. Szymon Bołtruczuk | |
| dowódca 6 kompanii strzeleckiej | kpt. piech. Władysław Ullman | |
| dowódca 2 kompanii ckm | kpt. Mieczysław Szczepański | |
| dowódca plutonu | ppor. piech. rez. Hilary Jan Krzak | niemiecka niewola |
| III batalion | ||
| dowódca batalionu | mjr piech. Franciszek II Wrona | PSZ w Wielkiej Brytanii |
| dowódca 7 kompanii strzeleckiej | ||
| dowódca 8 kompanii strzeleckiej | kpt. piech. Tadeusz Osmolak | † 1940 Charków |
| dowódca 9 kompanii strzeleckiej | kpt. piech. Paweł Mieczysław Gdula | † 1940 Charków |
| dowódca 3 kompanii ckm | por. piech. Marian Adam Pierzchała | † 1940 Charków |
| pododdziały specjalne | ||
| dowódca kompanii zwiadowczej | por. piech. Stanisław Sołtysiak | † 1940 Charków |
| dowódca kompanii przeciwpancernej | kpt. piech. Józef Tkacz | |
Uwagi
Przypisy
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. CXXXIX, CXL425, 913, 914, 917.
- ↑ Prochwicz 2003 ↓, s. 375–376.
- ↑ Dalecki 1989 ↓, s. 262.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 339.
- ↑ a b Straty ↓.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 388.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 130.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 412.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 503.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. Warszawa-Pułkusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 83-88067-48-8.
- Ryszard Dalecki: Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r.. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02830-8.
- Jerzy Prochwicz: Formacje Korpusu Ochrony Pogranicza w 1939 roku. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2003. ISBN 83-88973-58-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. . .