Obecnie 2 Dywizja Piechoty Legionów to temat, który przykuł uwagę dużej liczby osób na całym świecie. Wraz z rozwojem technologii i sieci społecznościowych zainteresowanie 2 Dywizja Piechoty Legionów wzrasta, stając się powracającym tematem rozmów w dzisiejszym społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na życie codzienne, znaczenie historyczne czy znaczenie w różnych obszarach, 2 Dywizja Piechoty Legionów stał się wszechobecnym elementem naszego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty 2 Dywizja Piechoty Legionów i jego wpływ na dzisiejszy świat.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | |
Rozformowanie | |
Nazwa wyróżniająca | |
Tradycje | |
Kontynuacja | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
gen. ppor. Bolesław Roja |
Ostatni |
płk dypl. Antoni Staich |
Działania zbrojne | |
wojna polsko-bolszewicka bitwa pod Mołodecznem (1–3 VII 1919) bitwa pod Borysowem (VIII-X 1919) bitwa pod Murową (19 i 28 V 1920) bitwa pod Mińskiem (9-11 VII 1920) bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920) kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
2 Dywizja Piechoty Legionów (2 DP Leg.) – wielka jednostka piechoty Wojska Polskiego II RP.
W czasie kampanii wrześniowej dywizja walczyła w składzie Armii „Łódź”. Od 4 września biła się na głównej linii oporu pod Strońskiem. Jej 2 pp Leg. bronił Borowej Góry. 13 września dywizja przebijała się pod Ożarowem do Warszawy. Jej resztki dotarły do Modlina i broniły twierdzy aż do jej kapitulacji.
21 lutego 1919 roku w Jabłonnie-Zegrzu została sformowana 1 Dywizja Piechoty Legionów. Początkowo występowała w składzie trzech pułków. Po zmianie koncepcji organizacyjnej całości piechoty Wojska Polskiego uzupełniono ją czwartym pułkiem[potrzebny przypis]. 23 maja 1919 roku została przemianowana na 2 Dywizję Piechoty Legionów. W skład dywizji wchodziła II i IV Brygada Piechoty Legionów oraz 2 Brygada Artylerii Legionów. Od 14 czerwca 1919 roku dla uniknięcia pomyłek przy określaniu 1 bądź 2 Dywizji Piechoty Legionów obok nazwy dywizji należało podawać, w nawiasie, nazwisko dowódcy np. 1 Dywizja Piechoty Legionów (gen. Śmigły).
W okresie II RP dowództwo 2 DP Leg. stacjonowała w Kielcach. W jej skład w 1923 wchodziły: 2., 3. i 4. pułki piechoty Legionów oraz kompania telegraficzna 2 Dywizji Piechoty Legionów, która w 1937 została przeformowana w kompanię łączności 2 Dywizji Piechoty Legionów.
Ostatnia „pokojowa” obsada personalna dowództwa dywizji:
Stanowisko | Stopień, imię i nazwisko |
---|---|
dowódca dywizji | płk Jan Surówka |
I dowódca piechoty dywizyjnej | płk dypl. Stefan Paweł Rowecki |
szef sztabu | ppłk dypl. Mieczysław Pęczkowski |
I oficer sztabu | kpt. dypl. Józef Henryk Schirmer |
II oficer sztabu | kpt. Kazimierz Godzisław i |
komendant rejonu PW konnego | mjr kaw. Lucjan Antoni Szymański |
dowódca łączności | mjr łączn. Stefan Prokop |
oficer taborowy | rtm. adm. Józef I Burzyński |
oficer intendentury | kpt. int. Witold Aleksander Broniewski |
W pierwszych dniach wojny 2 Dywizja Piechoty Legionów pod dowództwem płk. dypl. Jana Surówki znajdowała się w odwodzie Armii „Łódź” gen. Juliusza Rómmla.
1 września wyładowała się w rejonie Łaska i skoncentrowała oddziały pod Zelowem. 2 września 2 pułk piechoty Legionów został skierowany do Bełchatowa. Był on pierwszą jednostką dywizji, która weszła do walki. Pułk walczył od 2 września przez trzy dni – razem z 7 batalionem ckm, batalionem marszowym 146 pp i oddziałem zwiadu z 2 DPLeg. – w walkach obronnych pod Borową Górą z niemiecką 4 DPanc. Pozostała część dywizji stała ciągle w odwodzie.
Od 4 września 4 pp Leg. bronił głównej pozycji obronnej pod Strońskiem nad Wartą i Zapolicami na skrzydle 10 DP, a 3 pp Leg. walczył pod lasem Murzynek i miejscowością Wygiełzów.
5 września dywizja kontratakowała niemiecką 17 DP, próbując odeprzeć ją za Wartę. 2 pp Leg., broniący Borowej Góry, pod wieczór wycofał się, a wkrótce cała dywizja dostała rozkaz odwrotu.
W walkach odwrotowych większa część oddziałów dywizji stoczyła 7 września ciężki bój pod Konstantynowem. Podczas przejścia przez Łódź, płk. Bronisław Laliczyński ze swoim 4 pp Leg. uratował z okrążenia 30 pp, który został odcięty przez Niemców w lasach w rejonie Łagiewnik.
8 września dywizja walczyła na południe od Głowna na pozycji nad rzeką Mrogą, gdzie nastąpiło ponowne połączenie dywizji z 2 pp Leg. W nocy z 8 na 9 września po ataku dywersantów niemieckich na sztab dywizji, pułkownik Surówka doznał załamania nerwowego. Wraz z szefem sztabu dywizji ppłk dypl. Mieczysławem Pęczkowskim i mjr. Prokopem wsiadł do samochodu i odjechał. 9 września dowództwo dywizji objął płk dypl. Antoni Staich. Wycofująca się dywizja dostała rozkaz do obrony nad Rawką.
10 września na rozkaz nowego dowódcy Armii „Łódź”, gen. Wiktora Thommée, 2 DPLeg. wraz z 28 DP i 30 DP miała przebijać się w kierunku na Warszawę. Po początkowych sukcesach w ciężkich walkach o Brwinów, Mszczonów i Błonie, a następnie Ołtarzew i Ożarów, dywizje zostały powstrzymane przez siły niemieckich XI i XVI Korpusów Pancernych. Walki 2 DP Leg. pod Ołtarzewem–Ożarowem, a szczególnie 2 pp Leg., opóźnił przemarsz sił niemieckich, które zdążały spod Warszawy w kierunku działań nad Bzurą. Niemcy pozostawili pod Warszawą tylko część swoich sił, co zmniejszyło ich aktywność w obleganiu stolicy.
W rezultacie 13 września zmieniono kierunek odwrotu na Modlin. Resztki dywizji jeszcze tego samego dnia w składzie zgrupowania gen. W. Thommée dotarły do Modlina, gdzie od 14 września broniły twierdzy na odcinku obronnym wokół Zakroczymia do jej kapitulacji 29 września. Wielu żołnierzy dywizji zostało zamordowanych przez Niemców już po ogłoszeniu rozejmu w dniu 28 września.
Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego
Nazwisko i imię | stopień | zawód | miejsce pracy przed mobilizacją | zamordowany |
---|---|---|---|---|
Słupecki Bogusław | kapitan | żołnierz zawodowy | Charków |
W wyniku akcji odtwarzania przedwojennych jednostek wojskowych powstała w 1944 2 Dywizja Piechoty Legionów AK „Pogoń” pod dowództwem ppłk. Antoniego Żółkiewskiego ps. „Lin” (Okręg Radom-Kielce AK).