3 Dywizja Kawalerii (II RP)

Obecnie 3 Dywizja Kawalerii (II RP) to motyw, który przykuł uwagę ludzi na całym świecie. Ze względu na swoje znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie 3 Dywizja Kawalerii (II RP) nadal jest przedmiotem dyskusji w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. Jego wpływ jest widoczny w sieciach społecznościowych, gdzie stale dzielą się pomysłami, opiniami i debatami na temat 3 Dywizja Kawalerii (II RP). W miarę upływu czasu 3 Dywizja Kawalerii (II RP) pozostaje aktualnym i aktualnym tematem, mającym znaczący wpływ na sposób, w jaki ludzie postrzegają otaczający ich świat. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na 3 Dywizja Kawalerii (II RP) i jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie.

3 Dywizja Kawalerii
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1924

Rozformowanie

1929

Dowódcy
Pierwszy

gen. bryg. Jan Sawicki

Ostatni

gen. bryg. Józef Tokarzewski

Organizacja
Dyslokacja

Poznań

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

kawaleria

3 Dywizja Kawalerii (3 DK) – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego II RP.

Historia Dywizji

3 Dywizja Kawalerii powstała w 1924 roku w wyniku reorganizacji jazdy samodzielnej, którą równocześnie przemianowano na kawalerię.

Na przełomie lat 1929–1930 dokonano reorganizacji kawalerii. W jej drugim etapie, rozkazem z 29 marca 1929 roku, rozwiązano 3 Dywizję Kawalerii wraz z VII, XIV i XV Brygadą Kawalerii i 8 Samodzielną Brygadą Kawalerii. W ich miejsce utworzono Brygadę Kawalerii „Poznań” i Brygadę Kawalerii „Toruń”.

Organizacja pokojowa dywizji

Obsada personalna Dowództwa 3 Dywizji Kawalerii

Dowódcy dywizji
Szefowie sztabu
  • mjr SG Paweł Żółtowski (1 VII – 10 IX 1924 → 15 puł)
  • mjr / ppłk SG Marian Słoniński (10 IX 1924 – 1 VII 1927 → p.o. dowódcy 1 puł.)
  • mjr dypl. Józef Pętkowski (do 27 IV 1929 → szef sztabu BK „Poznań”)
Obsada personalna w 1924 roku
  • dowódca dywizji – gen. bryg. Jan Sawicki
  • szef sztabu – ppłk SG Marian Słoniński
  • I oficer sztabu – rtm. Jerzy Deskur
  • II oficer sztabu – por. kaw. Antoni Buczyński (od XII 1924)
  • kierownik kancelarii – por. kanc. Józef Bednarz (od XI 1924)
  • dowódca artylerii konnej dywizji – płk art. Konstanty Adamowski (od 1 VI 1924)
  • adiutant dowódcy artylerii konnej dywizji – kpt. art. Stanisław Dembiński

Uwagi

  1. Paweł Żółtowski był odznaczony Krzyżem Walecznych (trzykrotnie). Z dniem 1 maja 1925 został mu przedłużony stan nieczynny o kolejne cztery miesiące. Z dniem 31 sierpnia 1925 został przeniesiony do rezerwy.

Przypisy

  1. Giętkowski 2001 ↓, s. 75.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 52 z 13 maja 1925 roku, s. 250.
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 107 z 18 października 1925 roku, s. 574.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 68 z 19 lipca 1924 roku, s. 394.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 96 z 20 września 1924 roku, s. 533.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 96 z 20 września 1924 roku, s. 535.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 146.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 127.
  9. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 81.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 121 z 15 listopada 1924 roku, s. 677.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 5 czerwca 1924 roku, s. 311.

Bibliografia