III Brygada Jazdy
W tym artykule zbadamy fascynujący świat III Brygada Jazdy, odnosząc się do jego znaczeń, pochodzenia, wpływu na dzisiejsze społeczeństwo i jego znaczenia w różnych obszarach. III Brygada Jazdy jest przedmiotem badań i debat od dziesięcioleci, a jego obecność staje się coraz bardziej znacząca w naszym codziennym życiu. Od wpływu na kulturę popularną po wpływ na technologię, III Brygada Jazdy odcisnął swoje piętno na historii i nadal odgrywa kluczową rolę w sposobie, w jaki postrzegamy otaczający nas świat. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy wiele aspektów związanych z III Brygada Jazdy, aby zapewnić wszechstronną i wzbogacającą wizję tego bardzo istotnego tematu.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. ppor. Jan Sawicki |
| Ostatni | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
III Brygada Jazdy (III BJ) – wielka jednostka jazdy Wojska Polskiego II RP.
Brygada sformowana została w lipcu 1919. W wyprawie kijowskiej 1920 brygada w składzie 2, 5 i 12 pułki ułanów oraz 3 dywizjon artylerii konnej, działała wspólnie z piechotą w kierunku na Żytomierz — Korosteszów — Chwastów, zdobyła Chwastów i weszła do Białej Cerkwi. Dalej uderzała na południe wspólnie z Dywizją Jazdy gen. Karnickiego.
18 kwietnia 1922 roku, po włączeniu w skład Wojska Polskiego formacji zbrojnych Litwy Środkowej, sformowano III BJ w Okręgu Korpusu Nr III
W okresie pokoju stacjonowała w garnizonie Wilno. W 1924 przemianowana została na 3 Samodzielną Brygadę Kawalerii.
Dowódcy
- gen. ppor. Jan Sawicki
- płk Stefan Strzemieński
- płk Adolf Waraksiewicz
- płk Józef Tokarzewski
Organizacja pokojowa brygady w latach 1921-1924
- dowództwo III Brygady Jazdy – Wilno
- 4 pułk Ułanów Zaniemeńskich – od stycznia 1921 roku do października 1922 roku w Parafianowie, od października 1922 roku do 30 kwietnia 1927 roku w Podbrodziu, Nowoświęcianach, Berezweczu oraz szwadron zapasowy od 9 sierpnia 1920 roku do połowy 1921 roku w Chojnicach i od połowy 1921 roku do połowy 1923 roku w Wilnie i następnie w Wołkowysku
- 13 pułk Ułanów Wileńskich – 1921–1922 rok w rejonie m. Głębokie, od 1922 roku w Nowowilejce
- 23 pułk Ułanów Grodzieńskich – od jesieni 1921 roku do kwietnia 1927 roku w Wilnie, później w Podbrodziu i od 1935 roku w Postawach
- III dywizjon artylerii konnej – w grudniu 1920 roku w Łucku, w lutym 1921 roku w okolicach Przemyśla, w czerwcu 1922 roku w okolicach Wilna
Obsada personalna brygady w 1923
- dowódca - płk Józef Tokarzewski
- szef sztabu - rtm. Janusz Korczyński
- I oficer sztabu - por. Romuald Stankiewicz
- I oficer sztabu - por. Kazimierz Wyszosław Tomasik
- p.o. dowódcy 4 puł - ppłk Czesław Kozierowski
- p.o. dowódcy 13 puł - tyt. płk Rajmund Brzozowski
- p.o. dowódcy 23 puł - ppłk Aleksander Zelio
- p.o. dowódcy III dak - ppłk Stefan Trzebiński
Przypisy
Bibliografia
- Almanach oficerski, praca zbiorowa, Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, Warszawa 1923
- "Księga jazdy polskiej", pod protektoratem marsz. Edwarda Śmigłego–Rydza. Warszawa 1936. Reprint, Bellona Warszawa 1993
- Mirosław Giętkowski, Artyleria konna Wojska Polskiego 1918-1939, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001, ISBN 83-7174-823-X, OCLC 69505837.
- Tadeusz Wawrzyński, Akta dowództw dywizji i brygad kawalerii 1919—1939, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 5 z 1973
- Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1923
- Henryk Wielecki: Wojsko Polskie 1921–1939. Warszawa: Wydawnictwo Crear, 1992. ISBN 8390034507.
| Rodowód | |
|---|---|
| Naczelne władze wojskowe | |
| Rodzaje sił zbrojnych | |
| Formacje |
|
| Bronie |
|
| Służby | |
| WP w 1939 | |
| Inne |
|
