Brygada Kawalerii „Baranowicze”

W dzisiejszym świecie Brygada Kawalerii „Baranowicze” jest poważnym problemem, który dotyka miliony ludzi na całym świecie. Wraz z postępem technologii i zmianami w społeczeństwie Brygada Kawalerii „Baranowicze” stał się przedmiotem debaty i dyskusji w różnych obszarach. Zrozumienie znaczenia i implikacji Brygada Kawalerii „Baranowicze” jest konieczne, aby móc skutecznie stawić czoła wyzwaniom i znaleźć rozwiązania, które przyniosą korzyści całemu społeczeństwu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Brygada Kawalerii „Baranowicze” i przeanalizujemy jego wpływ na różne aspekty codziennego życia.

Brygada Kawalerii „Baranowicze”
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1929

Rozformowanie

1937

Nazwa wyróżniająca

Baranowicze

Tradycje
Rodowód

9 Samodzielna Brygada Kawalerii

Kontynuacja

Nowogródzka Brygada Kawalerii

Dowódcy
Pierwszy

gen. bryg. Stanisław Grzmot-Skotnicki

Ostatni

gen. bryg. Stanisław Grzmot-Skotnicki

Organizacja
Dyslokacja

Baranowicze

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Rodzaj wojsk

kawaleria

Rewia BK „Baranowicze” w Lidzie
Rewia BK „Baranowicze” w Lidzie

Brygada Kawalerii „Baranowicze” (BK „Baranowicze”) – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego II RP.

Formowanie i zmiany organizacyjne

Na podstawie rozkazu z 8 lutego 1929 roku o I fazie reorganizacji wielkich jednostek kawalerii dotychczasowa 9 Samodzielna Brygada Kawalerii w Baranowiczach została przemianowana na Brygadę Kawalerii „Baranowicze”. Jednocześnie w skład brygady został włączony 3 pułk strzelców konnych z rozformowanej XVIII Brygady Kawalerii. W latach 1929-1937 dowódcą brygady był generał brygady Stanisław Grzmot-Skotnicki.

26 marca 1937 roku BK „Baranowicze” została przemianowana na Nowogródzką Brygadę Kawalerii.

Organizacja pokojowa

Bibliografia

  • Mirosław Giętkowski, Artyleria konna Wojska Polskiego 1918-1939, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2001, ISBN 83-7174-823-X, OCLC 69505837.
  • Tadeusz Wawrzyński, Akta dowództw dywizji i brygad kawalerii 1919—1939, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 5, Centralne Archiwum Wojskowe, Warszawa 1973.