André Vingt-Trois
Dzisiaj chcemy porozmawiać o André Vingt-Trois. Jest to temat, który w ostatnim czasie cieszy się dużym zainteresowaniem i o którym mówi się wiele w różnych obszarach. André Vingt-Trois to temat, który wzbudził ciekawość wielu osób, ponieważ ma dziś ogromne znaczenie. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty związane z André Vingt-Trois, od jego pochodzenia po możliwe konsekwencje w przyszłości. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie na ten temat, aby przedstawić szeroką i kompletną wizję tego tematu. Bez wątpienia André Vingt-Trois to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym, a dzięki temu artykułowi mamy nadzieję dostarczyć przydatnych i interesujących informacji wszystkim, którzy chcą dowiedzieć się więcej na ten fascynujący temat.
| Kardynał prezbiter | |||
| |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||
| Arcybiskup Paryża | |||
| Okres sprawowania |
2005-2017 | ||
| Arcybiskup Tours | |||
| Okres sprawowania |
1999-2005 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Diakonat |
27 października 1968 | ||
| Prezbiterat |
28 czerwca 1969 | ||
| Nominacja biskupia |
25 czerwca 1988 | ||
| Sakra biskupia |
14 października 1988 | ||
| Kreacja kardynalska |
24 listopada 2007 | ||
| Kościół tytularny | |||
| |||
| Data konsekracji |
14 października 1988 | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
André Armand Vingt-Trois (ur. 7 listopada 1942 w Paryżu) – francuski duchowny katolicki, arcybiskup Paryża w latach 2005-2017, kardynał.
Życiorys
W 1962 wstąpił do seminarium de Saint-Sulpice w Issy-les-Moulineaux. Ukończył studia w zakresie teologii moralnej w Institut Catholique w Paryżu. 28 czerwca 1969 przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Paryża, kardynała François Marty i został inkardynowany do archidiecezji paryskiej.
W latach 1969-1974 był wikarym w parafii św. Joanny Chantal, gdzie proboszczem był ks. Jean-Marie Lustiger. Zajmował się głównie katechizacją i formacją świeckich. W latach 1974-1981 był kierownikiem duchowym oraz wykładowcą teologii moralnej i sakramentalnej w seminarium de Saint-Sulpice w Issy-les-Moulineaux. Brał udział w pracach różnych ruchów zajmujących się duszpasterstwem rodzin i przygotowaniem do sakramentu małżeństwa. Prowadził również kursy w ramach stałej formacji kapłanów.
W latach 1981-1999 był wikariuszem generalnym archidiecezji paryskiej i bliskim współpracownikiem kard. Jean-Marie Lustigera, którego jest następcą. W Paryżu zajmował się przede wszystkim szkolnictwem, duszpasterstwem w katedrze, seminarium diecezjalnym, środkami społecznego przekazu, duszpasterstwem rodzin, działalnością charytatywną i katechizacją.
25 czerwca 1988 został mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem pomocniczym w Paryżu z biskupią stolicą tytularną Thibilis. Święcenia biskupie przyjął 14 października z rąk arcybiskupa paryskiego, kardynała Jeana-Marie Lustigera. 21 kwietnia 1999 został mianowany metropolitą Tours. Jego ingres odbył się 16 maja.
11 lutego 2005 został mianowany arcybiskupem Paryża w miejsce odchodzącego w stan spoczynku kardynała Lustigera. Objęcie archidiecezji przez nowego metropolitę nastąpiło 5 marca 2005. 14 marca 2005 papież Jan Paweł II mianował go również ordynariuszem katolików obrządku wschodniego mieszkających we Francji i nie posiadających własnego ordynariusza.
Jest członkiem Kongregacji ds. Biskupów i Papieskiej Rady ds. Rodziny. W latach 2007-2013 pełnił funkcję przewodniczącego Konferencji Episkopatu Francji.
Na konsystorzu z dnia 24 listopada 2007 został kreowany przez papieża Benedykta XVI kardynałem prezbiterem San Luigi dei Francesi.
7 grudnia 2017 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnionego urzędu, a jego następcą mianował biskupa Michela Aupetit.
Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.
7 listopada 2022 po ukończeniu 80 lat utracił prawo do udziału w konklawe.
Przypisy
- ↑ RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO DI PARIS (FRANCIA) E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2005-02-11. . (wł.).
- ↑ RINUNCIA DELL’ORDINARIO PER I CATTOLICI DI RITO ORIENTALE RESIDENTI IN FRANCIA E SPROVVISTI DI ORDINARIO PROPRIO E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2005-02-11. . (wł.).
- ↑ Konferencja Episkopatu Francji w bazie gcatholic.org (ang.)
- ↑ Abp Ryłko nowym kardynałem. tvn24.pl, 2007-11-24. .
- ↑ Rinuncia dell’Arcivescovo Metropolita di Paris (Francia) e nomina del successore. vatican.va, 2017-12-07. . (wł.).
- ↑ Kard. A. Vingt-Trois kończy 80 lat – w Kolegium Kardynalskim 127 elektorów. gosc.pl. .
Bibliografia
- Profil na stronie Konferencji Episkopatu Francji
- internetowy słownik biograficzny kardynałów S. Mirandy
- André Vingt-Trois , catholic-hierarchy.org (ang.).
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat