Luis Héctor Villalba

Obecnie Luis Héctor Villalba stał się tematem o dużym znaczeniu w różnych obszarach. Znaczenie Luis Héctor Villalba rośnie ze względu na jego wpływ na społeczeństwo, gospodarkę, naukę, technologię, politykę i kulturę. Od podejścia historycznego po jego dzisiejsze znaczenie, Luis Héctor Villalba był przedmiotem zainteresowania i analiz ekspertów z różnych dziedzin. W tym artykule zbadamy różne aspekty Luis Héctor Villalba i jego wpływu na dzisiejszy świat, a także możliwe implikacje i wyzwania stojące przed tym stale rozwijającym się zjawiskiem.

Luis Héctor Villalba

Kardynał prezbiter
Apóstol de Jesucristo Apostoł Jezusa Chrystusa
Kraj działania	Argentyna
Data i miejsce urodzenia	11 października 1934 Buenos Aires
Arcybiskup Tucumán
Okres sprawowania	1999–2011
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	24 września 1960
Nominacja biskupia	20 października 1984
Sakra biskupia	22 grudnia 1984
Kreacja kardynalska	14 lutego 2015 Franciszek
Kościół tytularny	San Girolamo a Corviale
Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	22 grudnia 1984
Konsekrator	Juan Carlos Aramburu
Współkonsekratorzy	Arnaldo Clemente Canale Carmelo Juan Giaquinta
Konsekrowani biskupi Luis Urbanč 10 marca 2007 Carlos Alberto Sánchez 13 października 2017
Współkonsekrowani biskupi Alfredo Zecca 18 sierpnia 2011 Moon Han-lim 4 maja 2014 José Melitón Chávez 4 grudnia 2015 José Luis Corral 31 sierpnia 2019

Luis Héctor Villalba (ur. 11 października 1934 w Buenos Aires), argentyński duchowny katolicki, arcybiskup Tucumán w latach 1999–2011, kardynał.

Życiorys

Święcenia kapłańskie otrzymał 24 września 1960.

Episkopat

20 października 1984 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji Buenos Aires, ze stolicą tytularną Aufinium. Sakry biskupiej udzielił mu 22 grudnia 1984 kardynał Juan Carlos Aramburu.

16 lipca 1991 Jan Paweł II mianował go biskupem ordynariuszem San Martín.

8 lipca 1999 został mianowany arcybiskupem metropolią Tucumán. 10 czerwca 2011 przeszedł na emeryturę.

4 stycznia 2015 ogłoszony kardynałem przez Papieża Franciszka. Insygnia nowej godności odebrał 14 lutego.

Przypisy

1. ↑ Nowi kardynałowie (Annuncio di Concistoro per la creazione di nuovi Cardinali, 04.01.2015). . (wł.).

Bibliografia

• Luis Héctor Villalba , catholic-hierarchy.org   (ang.).

• p
• d
• e

Argentyńscy kardynałowie

Zmarli kardynałowie	Santiago Copello (1935) Antonio Caggiano (1946) Nicolás Fasolino (1967) Raúl Primatesta (1973) Juan Carlos Aramburu (1976) Eduardo Pironio (1976) Antonio Quarracino (1991) Jorge María Mejía (2001)
Byli kardynałowie	Jorge Bergoglio (2001); wybrany na papieża w 2013
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich	Estanislao Esteban Karlic (2007) Leonardo Sandri (2007) Luis Héctor Villalba (2015) Luis Pascual Dri (2023)
Żyjący kardynałowie elektorzy	Mario Aurelio Poli (2014) Victor Manuel Fernández (2023) Ángel Rossi (2023)

• w nawiasach podano daty kreacji kardynalskich

• p
• d
• e

Członkowie Kolegium Kardynałów

• Kardynał
• Promocje kardynalskie
• Stopnie kardynalskie
• Polscy kardynałowie

Kardynał biskup	kardynałowie elektorzy Filoni Ouellet Parolin Sako Tagle kardynałowie nieelektorzy Arinze Bertone Raï Re Sandri Saraiva Martins Stella
Kardynał prezbiter	kardynałowie elektorzy Advincula Aguiar Aguiar Retes Alencherry Ambongo Ameyu Mulla Aós Braco Arborelius Aveline Barbarin Betori Bo Bozanić Braz de Aviz Brenes Brislin Burke Bustillo Carmo da Silva Cañizares Cantoni Chow Sau-yan Clemente Cobo Cano Collins Costa Coutts Cupich da Rocha De Donatis De Kesel Dew DiNardo Dolan Eijk Erdő Ferrão Francis García Rodríguez Gomes Furtado Gracias Gregory Goh Hollerich Kambanda Koch Kriengsak Kovithavanij Kutwa Lacroix Langlois Lojudice López Romero Maeda Mafi Mangkhanekhoun Marengo Martínez Marto Marx McElroy Njune Nycz Nzapalainga Okpaleke O’Malley Omella Osoro Ouédraogo Pengo Petrocchi Pizzaballa Poli Poola Porras Puljić Ramazzini Ranjith Ribat Ricard Robles Ortega Piacenza Rossi Rueda Aparicio Rugambwa Ryłko Ryś Sarah Scherer Schönborn Souraphiel Steiner Sturla Suharyo Hardjoatmodjo Tempesta Thottunkal Tobin Tsarahazana Turkson Woelki Zuppi kardynałowie nieelektorzy Abril Amato Antonelli Arizmendi Assis Bačkis Bagnasco Barreto Bassetti Bertello Blázquez Brady Brandmüller Calcagno Cipriani Thorne Coccopalmerio Comastri D’Rozario Dal Corso Darmaatmadja De Giorgi Duka Dziwisz Errázuriz Ossa Ezzati Farina Felix Herranz Casado Jiménez Carvajal Karlic Kasper Kitbunchu Lacunza Lajolo Langa López Rodriguez Mahony Maida Martínez Sistach Menichelli Miglio Monterisi Monteiro de Castro Mureșan Napier Nascimento Nguyễn Văn Nhơn Nichols O’Brien Okogie Onaiyekan Padrón Piat Phạm Minh Mẫn Poupard Pujats Quevedo Ravasi Rigali Rivera Carrera Rodé Rodríguez Maradiaga Romeo Rosa Chávez Rosales Rouco Varela Ruini Salazar Gómez Sandoval Íñiguez Sarr Scola Sepe Stafford Suárez Inda Tamkevičius Ticona Porco Tong Hon Vallini Vegliò Versaldi Villalba Vingt-Trois Wamala Wetter Wuerl Yeom Soo-jung Zen Ze-kiun Zerbo Zubeir Wako
Kardynał diakon	kardynałowie elektorzy Ayuso Guixot Czerny Farrell Fernández Artime Fernández Gambetti Gugerotti Grech Harvey Krajewski Mamberti Mendonça Müller Pierre Prevost Roche Semeraro Tscherrig Vérgez Alzaga You Heung-sik Zenari kardynałowie nieelektorzy Baldisseri Becciu(a) Bocos Merino Cantalamessa Dri Frezza Feroci Fitzgerald Ghirlanda Ladaria Marchetto Martino Simoni Tomasi
Powiązane	byli kardynałowie Jorge Mario Bergoglio (Franciszek) Theodore McCarrick

Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
^(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat

Kontrola autorytatywna (osoba):

• VIAF: 171145003299561301856
• PLWABN: 9810577816705606
• NUKAT: n2015008786
• WorldCat: viaf-171145003299561301856