W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Karol Antoni Niedziałkowski. Od swoich początków po wpływ na obecne społeczeństwo, Karol Antoni Niedziałkowski był przedmiotem badań i zainteresowań w różnych obszarach wiedzy. Na przestrzeni dziejów Karol Antoni Niedziałkowski odegrał kluczową rolę w ewolucji i rozwoju ludzkości, wpływając na aspekty kulturowe, ekonomiczne i społeczne. W tym artykule zbadamy różne aspekty Karol Antoni Niedziałkowski, analizując jego znaczenie i znaczenie w bieżącym kontekście. Ponadto zbadamy, jak Karol Antoni Niedziałkowski zaznaczył się przed i po w różnych obszarach, a także jego wpływ na codzienne życie ludzi. Dołącz do nas w tej podróży polegającej na odkrywaniu i poznawaniu Karol Antoni Niedziałkowski.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce pochówku | |
Biskup łucki i żytomierski | |
Okres sprawowania |
1901–1911 |
Administrator apostolski diecezji kamienieckiej | |
Okres sprawowania |
1901–1911 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
23 stycznia 1869 |
Nominacja biskupia |
2 sierpnia 1897 |
Sakra biskupia |
5 grudnia 1897 |
Data konsekracji |
5 grudnia 1897 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||
|
Antoni Karol Niedziałkowski (ur. 21 maja 1846 w Minkowcach, zm. 7 kwietnia 1911 w Żytomierzu) – pisarz polski, duchowny katolicki, biskup łucko-żytomierski.
Po ukończeniu seminarium w Kamieńcu studiował w Akademii Duchownej w Sankt Petersburgu. 23 stycznia 1869 otrzymał święcenia kapłańskie. Pracę podjął jako wikariusz katedry w Żytomierzu (do 1872), a następnie sekretarz konsystorza diecezji żytomierskiej i od 1881 profesor tamtejszego seminarium oraz kanonik katedralny w Sandomierzu (1884) i kolejno rektor sandomierskiego seminarium (od 1890). Był biskupem pomocniczym Mohylewa (od 1897 roku), ze stolicą tytularną Samos, a później biskupem łuckim i żytomierskim (od 1901 roku), administrował także diecezję kamieniecką. Pełnił obowiązki rektora i profesora Akademii Duchownej w Petersburgu.
Był członkiem Stronnictwa Polityki Realnej.
Był założycielem muzeum diecezjalnego i szkoły organistów w Żytomierzu.
Zmarł w Żytomierzu i tam odbył się jego pogrzeb.