W dzisiejszym świecie Aleksander Benedykt Wyhowski to temat, który zyskał duże znaczenie i przykuł uwagę szerokiego grona odbiorców. Wraz ze wzrostem znaczenia Aleksander Benedykt Wyhowski w naszym społeczeństwie istotne stało się zrozumienie jego implikacji i wpływu w różnych obszarach. Od poziomu osobistego po polityczny, Aleksander Benedykt Wyhowski wywołał intensywną debatę i promował ważne zmiany. W tym artykule dokładnie zbadamy znaczenie i implikacje Aleksander Benedykt Wyhowski, analizując jego ewolucję w czasie i jego wpływ na różne sfery współczesnego życia.
| ||
Kraj działania | ||
---|---|---|
Data urodzenia |
1649 | |
Data śmierci |
28 grudnia 1714 | |
Biskup łucki | ||
Okres sprawowania |
1703–1714 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Nominacja biskupia |
1 października 1703 | |
Sakra biskupia |
18 listopada 1703 |
Data konsekracji |
18 listopada 1703 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||
Współkonsekratorzy | |||||
|
Aleksander Benedykt Wyhowski herbu Abdank (ur. 1649, zm. 28 grudnia 1714 roku na zamku w Torczynie) – biskup łucki, mianowany przez Jana III Sobieskiego w kwietniu 1696 referendarzem wielkim litewskim, opat sieciechowski, opat benedyktynów na Św. Krzyżu (1690-1705). Zaufany Augusta II. Objęty ekskomuniką przez papieża Aleksandra VIII za siłowe wejście na stołek opaci w klasztorze łysogórskim.
Był członkiem konfederacji sandomierskiej 1704 roku.
Nominację do stołu opaciego na Świętym Krzyżu otrzymał w roku 1689. Opat po spornej elekcji od 10 stycznia 1690 – do 1705. Wcześniej sekretarz królewski Jana III Sobieskiego.
Wprowadzony do klasztoru siłą wbrew woli konwentu, który wybrał swojego opata Krystyna Mireckiego zatwierdzonego przez papieża Innocentego XI.
Na elekcji w roku 1689 pomimo wsparcia delegatów królewskich, nuncjusza i ówczesnego biskupa uzyskał zaledwie jeden głos poparcia.
Dnia 10 stycznia 1690 r. odbyła się druga elekcja, na której podstępem oddalono Mireckiego i jego niektórych zwolenników, przez co skłonił Wychowski pozostałych do oddaniu głosu na siebie.
Został więc Wychowski opatem – objął stół i dobra z woli króla, ale wbrew woli papieskiej Aleksandra VIII, który Klasztor Łysogórski i osobę opata obłożył ekskomuniką. O jej zniesienie starał się bezskutecznie w Rzymie ks. Wota w roku 1697.
W końcu papież Klemens XI około 1705-6 roku zmusił Wychowskiego do ustąpienia z dóbr opackich. Był uczestnikiem Walnej Rady Warszawskiej 1710 roku.
Współczesny Wychowskiemu kronikarz klasztoru o. Jacek Jabłoński przedstawia opata jako dobroczyńcę, który własnym nakładem odbudował mury klasztorne, szczodrobliwie ozdobił kościół aparatami, a na górze (w klasztorze) i dole (w Starej Słupi) swoim sukcesorom przyzwoite rezydencje pozostawił
Pochowany w kolegiacie Świętej Trójcy w Janowie Podlaskim.
W cytowanej w bibliografii literaturze, tj. Derwich, Gacki, Jabłoński, nazwisko opata podawane jest w pisowni „Wychowski” nie zaś „Wyhowski” jak w tytule artykułu.
W Herbarzu Polskim Kaspra Niesieckiego występuje opis rodu Wyhowskich, Aleksander (biskup łucki) pisany jest Wyhowski.
(Herbarz Polski – K. Niesiecki strona 455)
W opisach biograficznych biskupa, fakt zasiadania na stołku opacim w klasztorze świętokrzyskim pomijany jest zwykle milczeniem.