Obecnie Franciszek Antoni Kobielski to temat, który nabrał dużego znaczenia w społeczeństwie. Ludzie stale szukają informacji na temat Franciszek Antoni Kobielski, czy to z ciekawości, potrzeby czy osobistych zainteresowań. Wraz z postępem technologii i globalizacją Franciszek Antoni Kobielski stał się powracającym tematem rozmów w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną. W tym artykule zajmiemy się różnymi aspektami związanymi z Franciszek Antoni Kobielski, aby zaoferować szerokie i aktualne spojrzenie na ten temat, który ma tak duży wpływ na nasze społeczeństwo.
portret biskupa Franciszka Antoniego Kobielskiego, pędzla nieznanego malarza polskiego z drugiej połowy XVIII wieku | ||
| ||
Data i miejsce urodzenia |
20 października 1679 | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci | ||
Miejsce pochówku | ||
Biskup łucki | ||
Okres sprawowania |
1739–1755 | |
Biskup kamieniecki | ||
Okres sprawowania |
1736–1739 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Diakonat |
27 lutego 1706 | |
Prezbiterat |
3 kwietnia 1706 | |
Nominacja biskupia |
23 lipca 1725 | |
Sakra biskupia |
brak danych | |
Odznaczenia | ||
Konsekrator | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
|
Franciszek Antoni Kobielski herbu Poraj (ur. 20 października 1679 w Dmenin, zm. 27 stycznia 1755 w Janowie Podlaskim) – biskup łucki i brzeski, kanclerz królowej Marii Józefy, prepozyt krakowskiej kapituły katedralnej w latach 1717–1749, kanonik krakowskiej kapituły katedralnej prebendy Krzeszowska w latach 1708–1717, kanonik kieleckiej kapituły kolegiackiej prebendy Amanuszewska w latach 1705–1711, dziekan kapituły kolegiackiej św. Jana Chrzciciela w Warszawie w latach 1717–1744, kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej, kanonik kujawski.
Krewny i protegowany prymasa Stanisława Szembeka, stronnik Sasów. Temu zawdzięczał karierę duchowną. Wyświęcony w 1706, był kanonikiem łowickim, gnieźnieńskim i włocławskim, prepozytem krakowskim, dziekanem warszawskim. W 1725 został sufraganem kujawskim (biskup tytularny Antaeopolis), w 1736 prekonizowany na biskupstwo kamienieckie, w 1739 na łuckie.
11 sierpnia 1733 na placu Zamkowym w Warszawie wygłosił mowę pogrzebową przed transportem zwłok Sobieskich i Augusta II do Krakowa. W diecezji łuckiej podjął akcję nawracania Żydów, z nikłym jednak skutkiem, np. raz w tygodniu zmuszał ich do wysłuchania kazania głoszonego przez księdza w ich synagodze. 10 lipca 1737 podpisał we Wschowie konkordat ze Stolicą Apostolską.
Zmarł w Janowie Podlaskim i pochowany w podziemiach tamtejszej kolegiaty.