Kompania graniczna KOP „Druja”
Kompania graniczna KOP „Druja” jest dziś tematem niezwykle aktualnym, ponieważ ma bezpośredni wpływ na nasze życie. W całej historii Kompania graniczna KOP „Druja” był przedmiotem badań, debat i kontrowersji i nic dziwnego, ponieważ jego znaczenie jest niezaprzeczalne. W tym artykule zbadamy różne aspekty Kompania graniczna KOP „Druja”, analizując jego zaangażowanie w różne aspekty społeczeństwa. Od jego powstania po jego projekcję w przyszłości, w tym jego wpływ na kulturę, politykę i gospodarkę, zagłębimy się w dogłębną analizę, która pozwoli nam lepiej zrozumieć znaczenie Kompania graniczna KOP „Druja” w dzisiejszym świecie.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Kompania graniczna KOP „Druja” – pododdział graniczny Korpusu Ochrony Pogranicza pełniący służbę ochronną na granicy polsko-łotewskiej.
Geneza
Do czasu zakończenia wojny polsko-bolszewickiej, czyli do jesieni 1920, wschodnią granicę państwa polskiego wyznaczała linia frontu. Dopiero zarządzeniem z 6 listopada 1920 utworzono Kordon Graniczny Ministerstwa Spraw Wojskowych. W połowie stycznia 1921 zmodyfikowano formę ochrony granicy i rozpoczęto organizowanie Kordonu Granicznego Naczelnego Dowództwa WP. Obsadzony on miał być przez żandarmerię polową i oddziały wojskowe. Latem 1921 ochronę granicy wschodniej postanowiło powierzyć Batalionom Celnym. W Drui rozmieszczono dowództwo i pododdziały sztabowe 27 batalionu celnego. W drugiej połowie 1922 przeprowadzono kolejną reorganizację organów strzegących granicy wschodniej. 1 września 1922 bataliony celne przemianowano na bataliony Straży Granicznej. W rejonie odpowiedzialności przyszłej kompanii granicznej KOP „Druja” służbę graniczną pełniły pododdziały 27 batalionu Straży Granicznej. Już w następnym zlikwidowano Straż Graniczną, a z dniem 1 lipca 1923 pełnienie służby granicznej na wschodnich rubieżach powierzono Policji Państwowej. W sierpniu 1924 podjęto uchwałę o powołaniu Korpusu Ochrony Pogranicza – formacji zorganizowanej na wzór wojskowy, a będącej w etacie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W drugim etapie organizacji Korpusu Ochrony Pogranicza, w 1925 sformowano 19 batalion graniczny , a w jego składzie 1 kompanię graniczną KOP. W listopadzie 1936 kompania liczyła 2 oficerów, 7 podoficerów, 4 nadterminowych i 65 żołnierzy służby zasadniczej. W 1939 1 kompania graniczna KOP „Druja” nadal podlegała dowódcy batalionu KOP „Słobódka”.
Służba graniczna
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej i tyłowej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi. Miejscowość, w którym stacjonowała kompania graniczna, posiadała status garnizonu Korpusu Ochrony Pogranicza.
1 kompania graniczna „Druja” w 1934 ochraniała odcinek granicy państwowej szerokości 25 kilometrów 900 metrów.
Sąsiednie kompanie graniczne:
- 3 kompania graniczna KOP „Obabie” ⇔ 3 kompania graniczna KOP „Leonpol” – 1931, 1932
- 3 kompania graniczna KOP „Dundery” ⇔ 3 kompania graniczna KOP „Leonpol” – 1929, 1934, 1938
Struktura organizacyjna
| Lata | 1929–1931 | 1932–1934 | 1938–1939 |
|---|---|---|---|
| Strażnice | strażnica KOP „Bałuje” | strażnica KOP „Bałuje”? | |
| strażnica KOP „Wiktorówka” | — | ||
| strażnica KOP „Druja” | |||
| strażnica KOP „Ustrzeż” | strażnica KOP „Stajki” | ||
| Inne | pluton odwodowy | ||
Dowódcy kompanii
- kpt. Konstanty Kisiel (był 30 IX 1928 − 5 XI 1928 → przeniesiony do 55 pp)
- kpt. Bronisław Rafalski (27 IV 1929 − 14 III 1931 → przeniesiony do 33 pp)
- kpt. Czesław Cierpicki (13 III 1931 − )
- wz. por. Jan Kozubek (− 1 I 1933)
- kpt. Edmund Mieczysław Strużanowski (1 I 1933 − 21 III 1934 → przeniesiony do batalionu KOP „Troki”)
- kpt. Jerzy Lewestam (22 III 1934 −)
- kpt. Marian Kucharski (- 1939)
Uwagi
- ↑ miasteczko Druja, gmina Druja, powiat brasławski, województwo wileńskie
- ↑ Wykaz stanów etatowych oficerów, podoficerów i żołnierzy KOP przesłanych przez ppłk. dypl. Franciszka Węgrzyna ze sztabu KOP do I oficera do zleceń GISZ płk. dypl. Kazimierza Glabisza. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 365
- ↑ Marian Kucharski, kpt. piech., w KOP od 1936. Do mobilizacji dowódca 1 kompanii granicznej „Druja”. We wrześniu 1939 dowódca 1 kompanii piechoty III batalionu piechoty 3 pułku piechoty KOP. 23 września 1939 po kapitulacji pułku w Radoszynie – zaginął. → Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 728
Przypisy
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 56-58.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 59-63.
- ↑ Polak 1999 ↓, s. 6.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 76.
- ↑ Prochwicz i Kępa 2003 ↓, s. 20.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 94-101.
- ↑ Grochowski (red.) 1994 ↓, s. 7.
- ↑ Prochwicz i 3/1994 ↓, s. 152.
- ↑ a b Szubański 2000 ↓, s. 88.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 312-314.
- ↑ Jabłonowski i in. 2001 ↓, s. 293.
- ↑ a b Szkice dyslokacyjne ↓.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 14 i 15/1932.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9 i 10/1929.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 52 i 54/1934.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 83/1938.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9/1929.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 15/1932.
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 52/1934.
- ↑ a b c d e f Obsada oficerska bg „Słobódka” ↓.
Bibliografia
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. .
- Lech Grochowski (red.): Korpus Ochrony Pogranicza w 70 rocznicę powstania. Materiały z konferencji popularnonaukowej. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1994.
- Marek Jabłonowski, Włodzimierz Jankowski, Bogusław Polak, Jerzy Prochwicz: O niepodległą i granice. Korpus Ochrony Pogranicza 1924-1939. Wybór dokumentów. WarszawaPułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna w Pułtusku. Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, 2001. ISBN 8388067488.
- Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne. Dokumenty organizacyjne. Wybór źródeł. T. 1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999. ISBN 83-87424-84-6.
- Jerzy Prochwicz. Korpus Ochrony Pogranicza w przededniu wojny, Część I. Powstanie i przemiany organizacyjne KOP do 1939 r. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (149), 1994. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Wykaz zmian stanu oficerów batalionu granicznego KOP „Słobódka” w latach 1927-1934 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927–1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.