Strażnica KOP „Czarne Kowale”
W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Strażnica KOP „Czarne Kowale” i jego implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa. Od swoich początków po wpływ na różne obszary życia codziennego, Strażnica KOP „Czarne Kowale” przyciąga uwagę badaczy, ekspertów i osób w każdym wieku. Poprzez szczegółową analizę zajmiemy się różnymi aspektami otaczającymi Strażnica KOP „Czarne Kowale”, od jego znaczenia historycznego po wpływ na współczesną kulturę. Podobnie zbadamy różne perspektywy istniejące wokół Strażnica KOP „Czarne Kowale”, oferując wszechstronną wizję, która pozwala czytelnikowi zrozumieć znaczenie i złożoność tego tematu, który jest dziś tak istotny.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Strażnica KOP „Czarne Kowale” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-litewskiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1926, w składzie 6 Brygady Ochrony Pogranicza, został sformowany 23 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 19 strażnic. Strażnica KOP „Czarne Kowale” w latach 1928 – 1934 znajdowała się w strukturze 4 kompanii KOP „Wójtowo”, a w latach 1938 – 1939 w 4 kompanii KOP „Olkieniki”. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej.
W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku popolicyjnym. Strażnicę z macierzystą kompanią łączyła droga polna długości 8 km.
Służba graniczna
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza.
Strażnica KOP „Czarne Kowale” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 4 kilometrów 700 metrów od słupa granicznego nr 524 do 532, a w 1938 pododcinek szerokości 4 kilometrów 500 metrów od słupa granicznego nr 524 do 532.
Sąsiednie strażnice:
- strażnica KOP „Leśniczówka” ⇔ strażnica KOP „Lejpuny” – 1928, 1929, 1932, 1934, 1938
Uwagi
- ↑ wieś Czarne Kowale, gmina Olkieniki, powiat wileńsko–trocki, województwo wileńskie
Przypisy
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 11/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 11/1929.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 10/1932.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 50/1934.
- ↑ Szubański 1993 ↓, s. 275.
- ↑ a b c d Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 81/1938.
- ↑ Szubański 2000 ↓, s. 88.
- ↑ a b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
Bibliografia
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. .
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 8390021794.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 3 (145), 1993. Warszawa: Wydawnictwo „Czasopisma Wojskowe”. ISSN 0043-7182.
- Rajmund Szubański. Bataliony, kompanie, strażnice KOP-u. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (184), 2000. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1640-6281.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.