Strażnica KOP „Marcinkowicze”
W dzisiejszym świecie Strażnica KOP „Marcinkowicze” to bardzo istotny temat, który przykuł uwagę ludzi w każdym wieku, płci i kultury. Wraz z postępem technologii i dostępem do informacji, Strażnica KOP „Marcinkowicze” stał się centralnym punktem dyskusji i zainteresowania współczesnego społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy chodzi o sieci społecznościowe, media, czy codzienne rozmowy, Strażnica KOP „Marcinkowicze” zdołał wpłynąć na sposób, w jaki myślimy i działamy w naszym codziennym życiu. Dlatego tak istotne jest głębsze zgłębienie tego tematu, aby zrozumieć jego znaczenie i implikacje zarówno na poziomie indywidualnym, jak i zbiorowym.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
Strażnica KOP „Marcinkowicze” – zasadnicza jednostka organizacyjna Korpusu Ochrony Pogranicza pełniąca służbę ochronną na granicy polsko-łotewskiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
W 1926, w składzie Brygady KOP „Wilno”, został sformowany 19 batalion graniczny. W 1928 w skład batalionu wchodziło 12 strażnic. Strażnica KOP „Marcinkańce” w 1929 znajdowała się w strukturze 2 kompanii KOP „Mieżany”. W komunikatach dyslokacyjnych z 1932 nie występuje. W jej miejsce pojawia się strażnica KOP „Marcinkowicze”. Strażnica KOP „Marcinkowicze” w latach 1931 – 1934 znajdowała się w strukturze 2 kompanii KOP „Mieżany”. Strażnica liczyła około 18 żołnierzy i rozmieszczona była przy linii granicznej z zadaniem bezpośredniej ochrony granicy państwowej.
W 1932 obsada strażnicy zakwaterowana była w budynku prywatnym. W komunikacie dyslokacyjnym z 1938 nie występuje.
Służba graniczna
Podstawową jednostką taktyczną Korpusu Ochrony Pogranicza przeznaczoną do pełnienia służby ochronnej był batalion graniczny. Odcinek batalionu dzielił się na pododcinki kompanii, a te z kolei na pododcinki strażnic, które były „zasadniczymi jednostkami pełniącymi służbę ochronną”, w sile półplutonu. Służba ochronna pełniona była systemem zmiennym, polegającym na stałym patrolowaniu strefy nadgranicznej, wystawianiu posterunków alarmowych, obserwacyjnych i kontrolnych stałych, patrolowaniu i organizowaniu zasadzek w miejscach rozpoznanych jako niebezpieczne, kontrolowaniu dokumentów i zatrzymywaniu osób podejrzanych, a także utrzymywaniu ścisłej łączności między oddziałami i władzami administracyjnymi. Strażnice KOP stanowiły pierwszy rzut ugrupowania kordonowego Korpusu Ochrony Pogranicza.
Strażnica KOP „Marcinkowicze” w 1932 ochraniała pododcinek granicy państwowej szerokości 8 kilometrów 800 metrów.
Sąsiednie strażnice:
- Strażnica KOP „Nowiki” ⇔ Strażnica KOP „Krzywosiele” – 1929
- strażnica KOP „Nowiki” ⇔ strażnica KOP „Marjanowo I” – 1931, 1932, 1934
Przypisy
- ↑ Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 5/1928.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 9/1929.
- ↑ a b c d e Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 15/1932.
- ↑ a b Szkice dyslokacyjne ↓.
- ↑ a b Komunikaty dyslokacyjne KOP ↓, s. 52/1934.
- ↑ a b Prochwicz, Konstankiewicz i Rutkiewicz 2003 ↓, s. 32.
- ↑ Falkiewicz 1925 ↓, s. 3-4.
Bibliografia
- Stanisław Falkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza. W pierwszą rocznicę objęcia służby na wschodniej granicy Rzeczypospolitej 1924-1925. 1925. .
- Jerzy Prochwicz, Andrzej Konstankiewicz, Jan Rutkiewicz: Korpus Ochrony Pogranicza 1924–1939. Barwa i Broń, 2003. ISBN 8390021794.
- Komunikaty dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza z lat 1927 (z uzupełnieniami i poprawkami), 1928, 1932, 1934 (z uzupełnieniami i poprawkami) i 1938 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.
- Szkice dyslokacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza i podległych jednostek w latach 1927-1939 → Archiwum Straży Granicznej. Szczecin.